Kantory internetowe: Polska potęgą

Przeczytaj także: Kantory internetowe I-VI 2013 r.

Polski rynek wymiany walut online

Pierwszym podmiotem umożliwiającym w Polsce wymianę walut przez Internet bezpośrednio pomiędzy jej użytkownikami (w modelu P2P) była platforma wymiany walut – Walutomat.pl, która rozpoczęła działalność w Internecie w 2009 r. Pierwszym kantorem handlującym w sieci (od 2010 r.) był InternetowyKantor.pl.

Obecnie, według obliczeń serwisu Kurencja.com, w Polsce działa już ponad 30 kantorów i platform P2P handlujących online. Miesięcznie wymieniają one waluty na łączną sumę około 1,2 mld zł. W 2013 r. wartość całego rynku wymiany walut w Polsce może sięgnąć 15 mld zł. Największy podmiot na tym rynku – społecznościowa platforma wymiany walut Walutomat.pl ma szansę osiągnąć w tym roku 6 mld zł obrotu. Dla porównania duży zachodni serwis CurrencyFair.com, jeden ze światowych liderów wymieni waluty w 2013 r. na łączną kwotę o równowartości 2 mld zł, czyli trzykrotnie mniej.

Łącznie szacuje się, że z usług kantorów i platform internetowych korzysta przeszło 300 tys. Polaków i wykonują oni średnio 1 transakcję na 2 miesiące. Osoby prywatne dokonują przeszło 87% wszystkich transakcji wymiany walut w Internecie. Euro odpowiada za niemal połowę wszystkich transakcji walutowych. Na drugim miejscu jest frank szwajcarski związany prawie wyłącznie w Polsce z zadłużeniem mieszkaniowym. Kolejne waluty to: dolar amerykański oraz funt brytyjski, w którym zarabia wielu polskich emigrantów.

Skąd ten fenomen

Mimo że Polacy są znacznie biedniejsi od mieszkańców Europy Zachodniej oraz, że Polska jest tylko średnim krajem są powody, dla których Polska jest światową potęgą w wymianie walut B2C i P2P. Tych powodów jest nawet kilka. Ale wśród specyficznych czynników należy przede wszystkim wymienić dwa: znaczny udział kredytów walutowych oraz duży poziom emigracji zarobkowej w ostatnich latach.

1) Kredyty walutowe. 750 tys. Polaków potrzebuje co miesiąc po 400 Euro na ratę

Polskie banki udzieliły w latach 2004-2010 w sumie 750 tys. kredytów walutowych, o średniej równowartości 350 tys. zł, na łączną sumę ok. 300 mld zł.

Najpopularniejszą walutą, w jakiej denominowane były kredyty mieszkaniowe był frank szwajcarski, a następnie euro i dolar. Wg danych Komisji Nadzoru Finansowego w maju 2011 r., blisko 62% wartości wszystkich udzielonych kredytów mieszkaniowych stanowiły te denominowane w walutach obcych, z czego aż 86% w CHF.

Do jesieni 2011 roku kredytobiorcy walutowi w większości przypadków byli zmuszeni do wymiany złotówek na waluty po kursie z tabeli banku, w którym zaciągnęli kredyt. Z reguły kursy te odbiegały znacznie na niekorzyść w porównaniu z kursami kantorów tradycyjnych (spread w tabelach banków sięgał od kilku do kilkunastu procent). Dopiero zmiana polskiego prawa (wejście w życie tzw. ustawy antyspreadowej we wrześniu 2011 r.) umożliwiło wielu kredytobiorcom zawarcie (bezpłatnych) aneksów do umów kredytowych i spłatę kredytu walutami zakupionymi poza bankiem.