Upadłość konsumencka zbyt liberalna dla dłużników

Przeczytaj także: Upadłość konsumencka - co się zmieniło?

Po drugie, skróceniu z obecnych 3 miesięcy do zaledwie jednego miesiąca uległ termin zgłaszania przez wierzycieli roszczeń wobec upadłego. Jest on liczony od dnia publikacji informacji o upadłości w Monitorze Sądowym i Gospodarczym. – Rozumiejąc konieczność skrócenia czasu postępowań upadłościowych, a jednocześnie mając na uwadze interesy obu stron, KPF proponuje ustanowienie terminu dwumiesięcznego – mówi mec. Czugan.

Po trzecie, ustalając plan spłaty, sąd orzeka, jak długo dłużnik będzie do tego zobowiązany. Autorzy planowanej nowelizacji przewidują 3-letni plan spłaty, a tylko w wyjątkowych okolicznościach, jeśli sąd pozytywnie rozpatrzy wniosek upadłego – przedłużenie tego okresu o kolejnych 18 miesięcy.

KPF proponuje utrzymanie obecnie obowiązującego okresu 5 lat, bo – jak głosi stanowisko Konferencji – jest to elastyczne rozwiązanie uwzględniające interesy zarówno dłużnika, jak i wierzyciela.

Nie ma również uzasadnienia dla zmiany przepisu, który dotyczy wydzielenia upadłemu kwoty ze sprzedaży jego nieruchomości. Projektodawcy dopuszczają możliwość przekazania takiej osobie środków o równowartości średniego czynszu najmu mieszkania za okres do 24 miesięcy w porównaniu z dwunastoma miesiącami obecnie. W opinii KPF, aktualnie obowiązujący przepis przewidujący pozostawienie upadłemu kwotę odpowiadającą równowartości czynszu najmu za okres 12 miesięcy, powinien zostać zachowany, ponieważ stanowi kompromis między potrzebą zagwarantowania dłużnikowi warunków bytowych a roszczeniami wierzycieli.

Natomiast konieczność wypłacenia kwoty o równowartości czynszu najmu za dwa lata stanowi znaczące, mogące wynieść nawet kilkadziesiąt tysięcy złotych, uszczuplenie masy upadłościowej. Znów – w takim przypadku ucierpią wierzyciele.

SĄD UMORZY ZOBOWIĄZANIA? NIEDOPUSZCZALNE!

Kontrowersje budzi propozycja, pozwalająca sądowi na umarzanie zobowiązań dłużnika bez ustalania planu spłaty. przy Brak precyzyjnie określonych przesłanek, w jakich sytuacjach sąd może orzec taki sposób zakończenia postępowania upadłościowego. Oznacza to pozostawienie dużej swobody w wydawaniu takich – skrajnie niekorzystnych – dla wierzycieli postanowień. W takiej sytuacji ci ostatni w ogóle zostaliby pozbawieni możliwości egzekwowania swoich należności. Dlatego, według KPF, jeśli sytuacja upadłego wskazuje, że nie jest on w żaden sposób zdolny do spłacania swoich długów, sąd powinien orzekać o umorzeniu postępowania upadłościowego, a nie – jego zobowiązań.

Bezpieczeństwu obrotu gospodarczego będzie służyło ewentualne zapewnienie biurom informacji gospodarczej (BIG-om) dostępu do Centralnego Rejestru Upadłości. To postulat KPF, uwzględniający specyficzny charakter tych instytucji, działających wszakże w interesie publicznym. W końcu to BIG-i dostarczają informacji o wiarygodności płatniczej potencjalnych kontrahentów i osób fizycznych, a zatem minimalizują ryzyko niewypłacalności w obrocie gospodarczym. Dostęp do Centralnego Rejestru Upadłości w celu pobierania danych powinien być nieograniczony i nieodpłatny.