Najlepiej wirtualnie i regularnie

Przeczytaj także: Gdzie po fundusze?

W takim przypadku do POK−u należy zabrać ze sobą dowód osobisty, trzeba również pamiętać numer NIP i konta bankowego, z którego mamy zamiar dokonać przelewów na zakup jednostek. Warto też mieć przy sobie pieniądze na pierwszą wpłatę – na ogół można jej dokonać po podpisaniu umowy.

Wirtualnych możliwości jest sporo. Można się zarejestrować na przykład na stronie banków internetowych sprzedających jednostki uczestnictwa Funduszy Inwestycyjnych oraz niektórych TFI i portali internetowych. W przypadku korzystania z usług banków cała procedura odbywa się na drodze elektronicznej. Podczas rejestracji na innych portalach nie uniknie się korespondencji – pobrany ze strony instytucji formularz należy wysłać pod wskazany adres agenta transferowego danego towarzystwa – i czekać (kontrolując sprawę telefonicznie) – na przysłane pocztą upoważnienie do dokonywania w imieniu klienta zleconych transakcji.

Czy wybrać TFI, czy biuro maklerskie a może bank? Odpowiedź jest kompilacją dwóch czynników: zakresu oferty i opłat. Niektóre banki mają w ofercie tylko jeden fundusz jednego TFI, inne oferują kilka bądź kilkanaście funduszy danego TFI, a jeszcze inne oferują całą gamę produktów najróżniejszych towarzystw funduszy inwestycyjnych. A ceny? Pobierane w tradycyjnych kanałach dystrybucji opłaty manipulacyjne mogą sięgać nawet 4 proc. W niektórych nowoczesnych kanałach nie
pobiera się żadnych opłat z tytułu nabycia, zbycia czy konwersji jednostek uczestnictwa funduszu.

Regularnie
W fundusze można inwestować na dwa sposoby: kupując jednostki uczestnictwa jednorazowo za większą kwotę (potem ewentualnie dokupując je nieregularnie) lub przeznaczając na zakupy regularnie mniejsze kwoty. Nie ma jednoznacznej recepty na sposób inwestowania. Dysponując większą kwotą oczywiście najlepiej kupić jednostki za całą sumę. Natomiast inwestowanie systematyczne uznawane jest za bezpieczniejsze. Zmniejszamy wówczas niebezpieczeństwo przepłacenia: w jednym miesiącu kupujemy taniej, w innym drożej, co daje efekt uśrednienia kosztów. Regularne wpłaty są również polecane przy odkładaniu pieniędzy na konkretny cel. Wreszcie, – co ważne, fundusze promują klientów oszczędzających regularnie udzielając im różnego rodzaju upustów w opłatach. Stworzone są do tego Plany Systematycznego Oszczędzania (PSO). Oferta korzystna jest dla tych, którzy chcieliby oszczędzać i potrzebny jest im jakiś czynnik mobilizujący.

PSO to forma długoterminowej inwestycji w jednostki funduszu inwestycyjnego, charakteryzująca się, zgodnie z nazwą, systematycznością wpłat. Natomiast wysokość składki i czas, na jaki klient przystępuje do planu zależy od niego, – choć TFI ustalają minimalny okres oszczędzania, na ogół co najmniej 3 lata, a czasem i najniższą składkę (50 zł). Jest to zatem (poza mobilizacją do wpłaty) dobre rozwiązanie dla osób, które planują znaczne wydatki w perspektywie 5−10 lat (np. kupno mieszkania lub samochodu, czy też wykształcenie dziecka). Towarzystwo inwestuje wpłacane pieniądze tak samo, jak przy zwykłej wpłacie. Jaka zatem jest różnica (poza terminem utrzymywania środków)? Ano taka, że dla TFI decydujący się na długoletnią współpracę klient jest bardzo cenny. Starają się zatem najpierw zachęcić go do tego typu inwestycji – a potem utrzymać go jak najdłużej. Już na samym początku prowizja będzie niższa o 20−40 proc., a im okres oszczędzania dłuższy, tym większa obniżka. W większości przypadków po pewnym czasie TFI całkowicie rezygnuje z opłaty manipulacyjnej. Przy stałych wpłatach można poza tym złożyć stałe zlecenie w banku, co skutecznie wpłynie na utrzymanie regularności wpłat.

Do wyboru są na ogół fundusze papierów dłużnych, zrównoważone i akcyjne. Można wybrać jeden lub kilka. Ze względu na długi okres oszczędzania raczej każdy z nich powinien przynieść zyski. Inwestując w PSO trzeba się jednak – jak przy każdej innej inwestycji – zastanowić nad własną skłonnością do ryzyka i wybrać najbardziej do niej przystający fundusz.