Przewalutowanie kredytu w CHF: banki powinny podziękować Sejmowi

Przeczytaj także: Znajdą się chętni na przewalutowanie kredytów w CHF

Stosowanie konstrukcji opartej o umowę kredytu, gdzie złotówki poddane są oprocentowaniu LIBOR to nic innego jak obejście przepisów prawa bankowego motywowane chęcią maksymalizacji zysków. Zgodnie zaś z art. 58 Kodeksu Cywilnego, jeżeli umowa jest sprzeczna z prawem lub ma na celu jedynie obejście ustawy to jest ona nieważna, chyba, że istnieją przepisy które pozwalają na zastąpienie nimi nieważnych postanowień umownych. Co więcej, Rzecznik Generalny ETS już 17 września 2015 roku ma wydać opinię, co do tego czy kredyt indeksowany może stanowić instrument finansowy. Jeśli ETS to potwierdzi, to przyjęcie przez polskie sądy, że umowa kredytu jest sprzeczna z jej celem będzie jeszcze bardziej oczywiste.

Na marginesie należy dodać, że jeżeli w związku z tzw. przewalutowaniem kredytu akcjonariusze banków poniosą straty, to roszczenia należy kierować zgodnie z art. 483 Kodeksu Spółek Handlowych do Zarządów banków, ewentualnie subsydiarnie do towarzystw ubezpieczeniowych ubezpieczających Zarządy, które podjęły w poprzednich latach decyzje o prowadzeniu przez banki działalności operacyjnej, której skutkiem są umowy sprzeczne z prawem, a nie do Skarbu Państwa. Skarb Państwa nie może ponosić odpowiedzialności za szkody, których źródłem powstania nie są działania polskich władz, lecz działania Zarządów banków.

Z punktu widzenia ochrony interesów Skarbu Państwa, na przyszłość przed ewentualnymi roszczeniami akcjonariuszy banków konieczne są orzeczenia sądów, które potwierdzą nieważność umów kredytowych denominowanych do CHF z uwagi na mechanizmy denominacji/klauzule indeksacyjne, jako rzeczywistego źródła potencjalnych szkód akcjonariuszy.

W tym kontekście, odpowiednie działania powinien podjąć także Prokurator Generalny – w ramach swoich kompetencji i zadań ustawowych – celem ustalenia, czy oferując kredyty denominowane w walucie CHF Zarządy banków dopuściły się przestępstwa oszustwa, o którym mowa w art. 286 kodeksu karnego polegającego na doprowadzeniu klientów do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia ich w błąd co do charakteru umowy kredytu, ryzyka z nią związanego i konsekwencji jej zawarcia.

Barbara Garlacz – Radca Prawny w – kancelarii specjalizującej się w prawie rynków kapitałowych i finansowych, która na początku września 2015 roku złoży do banku PKO BP S.A. wezwanie do podjęcia renegocjacji umów kredytów denominowanych