Obligacje korporacyjne i kupony czy dywidendy? Co lepsze?

Przeczytaj także: Lepsze obligacje czy oczekiwanie na dywidendy?

Klasycznym przykładem spółki, która była kojarzona jako „dywidendowa”, ale przestała się dzielić zyskami z akcjonariuszami jest Orange Polska. Spółka od ponad 10 lat wypłacała akcjonariuszom dywidendę, ale nie zrobi tego w 2017 r. Poziom dywidendy za 2015 r. nie rozpieszczał inwestorów, ale trudno było się spodziewać, że rok później akcjonariusze nie otrzymają jej wcale. Konsekwencją braku wypłaty dywidendy był znaczący spadek kursu akcji. Przypadków podobnych do Orange jest więcej. Podobny los podzielili akcjonariusze takich spółek jak np. PKO BP, Tauron, Enea czy też LW Bogdanka.

Istnieje indeks giełdowy (WIGdiv) w skład którego wchodzą spółki dywidendowe. Problem w tym, że spółka „dywidendowa” może z niego wypaść, jeśli przestanie płacić dywidendy. I tak pod koniec kwietnia 2017 r. Giełda Papierów Wartościowych poinformowała, że indeks WIGdiv opuści Orange. Warto zaznaczyć, że jest to indeks dochodowy, a więc uwzględnia wypłaty dywidend. Datą bazową indeksu był ostatni dzień 2010 r. Na przestrzeni 6 lat i jednego kwartału (tj. w okresie 2011 – 1Q17) indeks ten urósł o 12,8 proc., co daje średnioroczny zysk rzędu 1,9 proc.

Przyjrzyjmy się jakiego oprocentowania można oczekiwać na giełdowym rynku obligacji korporacyjnych. Na koniec kwietnia 2017 r. najniższe bieżące oprocentowanie – dla komercyjnej spółki, której wartość nominalna jednej obligacji wynosiła nie więcej niż 1 000 zł – było równe 2,76 proc. w skali roku. Takie oprocentowanie oferowały papiery dłużne serii GPW0122 o łącznej wartości 120 mln zł wyemitowane przez Giełdę Papierów Wartościowych. Kolejną taką serią były obligacje ORB0620 wyemitowane przez Orbis (wartość nominalna 300 mln zł). Z kolei np. obligacje serii PK11117 wyemitowane przez PKN Orlen na kwotę 100 mln zł miały bieżące oprocentowanie równe 3,1 proc. Były to przykładowe emisje o jednych z najniższych marżach na rynku, a mimo tego i tak przewyższały średnioroczny zysk indeksu WIGdiv. Co istotne, bieżące oprocentowania ww. serii oparte są o stawkę WIBOR 6M, która obecnie wynosi 1,8 proc. Gdyby prześledzić jak zachowywała się ta stawka w okresie istnienia indeksu WIGdiv, to się okazuje, że średnia wartość WIBOR 6M w tym okresie wynosiła 3,1 proc. Dokładając do tego marżę z powyższych serii rzędu 1-1,3 proc., obligatariusz mógł zarobić ok. 4-4,4 proc. Warto jeszcze wspomnieć, że kilka lat temu emitenci oferowali wyższe niż obecnie marże, a więc zarobek mógł być jeszcze wyższy (np. obligacje GPW wyemitowane w styczniu 2017 r. miały marżę o ponad 0,2 pkt. proc. niższą niż obligacje tego emitenta wyemitowane w 2012 r.).

Oczywiście, nie oznacza to, że spółki które wypłacają dywidendę nie mogą dawać lepszego zarobku niż obligacje. Najlepszym tego przykładem jest PCC Rokita, która na giełdzie ma notowane zarówno akcje, jak i obligacje. Bieżące oprocentowanie notowanych obligacji tej spółki waha się od 5 do 6,8 proc. Akcje spółki zadebiutowały na giełdzie w czerwcu 2014 r., a więc ok. 3 lata temu. Cena emisyjna wynosiła 33 zł, a pod koniec kwietnia 2017 r. cena akcji wynosiła ok. 85 zł. Warto wspomnieć, że w międzyczasie trzykrotnie była „odcinana” dywidenda od kursu. Sumaryczna wartość nominalna dywidend wypłaconych przez spółkę za ostatnie 3 lata była równa 15,5 zł. W przypadku tej spółki dotychczas zdecydowanie lepszą okazała się inwestycja w akcje, a nie obligacje tej spółki.

Niektórzy inwestorzy kupują akcje spółek tylko dlatego, że wypłacały one dywidendy. Warto zmienić to podejście, ponieważ część spółek, które w przeszłości to robiły, przestaje wypłacać w przyszłości, co przekłada się na znaczące straty na inwestycji. Powyższe wyliczenia pokazują, że bieżące oprocentowania obligacji korporacyjnych oferują wyższe oprocentowanie niż wynosi średnioroczna stopa zwrotu z indeksu WIGdiv, a gdyby uwzględnić historyczne warunki na rynku długu, to różnice byłyby jeszcze większe. Dodatkowo, obligacje korporacyjne posiadają jeszcze jedną cenną cechę z punktu widzenia niektórych inwestorów. Ceny obligacji z reguły nie ulegają istotnym wahaniom.

Piotr Ludwiczak, Head of Research,