Faktoring - jakie koszty i formalności?

Przeczytaj także: Faktoring a finansowanie działalności

Odsetki od finansowania oparte są na stawce WIBOR (oprocentowanie na rynku międzybankowym), do której doliczana jest marża. Na wysokość odsetek ma wpływ sytuacja ekonomiczna faktoranta, wysokość finansowania oraz terminy płatności faktur finansowanych faktoringiem.

Na wysokość prowizji ma z kolei wpływ wartość obrotów faktoringowych, liczba odbiorców i wystawianych faktur, czyli elementy kształtujące pracochłonność obsługi klienta przez instytucję faktoringową. Prowizja na ogół nie przekracza 4-5 procent wartości faktury i służy do pokrycia kosztów związanych z prowadzeniem kont rozliczeniowych dłużników, monitowania o terminie płatności, inkasowania należności, tworzenia zestawień, raportów i sprawozdań.

Instytucje faktoringowe dość często wykazują się elastycznością i ustalają cenę za usługę indywidualnie, uwzględniając wymagania i możliwości klientów.

Opłaty:

• prowizja przygotowawcza (za zbadanie wiarygodności kredytowej faktoranta i dłużnika oraz przygotowanie umowy), jest pobierana procentowo od kwoty limitu, może też być podana kwotowo.
• prowizja faktoringowa, jej wysokość dość często zależy od obrotu deklarowanego przez faktoranta. Dodatkowo mogą występować inne opłaty, uzależnione od faktora, rodzaju faktoringu, zakresu obsługi
• odsetki dyskontowe, zależne od rodzaju faktoringu (wyższe przy faktoringu pełnym, gdy faktor przejmuje ryzyko niewypłacalności), okresu finansowania, wartości i zakresu administrowania wierzytelnościami
• prowizja "del credere" - wyrażana procentowo, zależna od kwoty wierzytelności, kondycji finansowej odbiorcy, terminu płatności faktury, zabezpieczeń, rodzaju sprzedawanych towarów będących
• marża za usługi dodatkowe - wyrażana procentowo lub kwotowo

Po pozytywnej ocenie wniosku potencjalnego faktoranta, jego sytuacji finansowej oraz kondycji jego odbiorców, instytucja faktoringowa sporządza umowę. Prawo nie określa wzorca takiej umowy, jednak najczęściej składa się ona z dwóch części - z ogólnej, określającej warunki współpracy faktora z klientem oraz szczegółowej - negocjowanej indywidualnie i zawierającej na przykład szczegółowe obowiązki stron, wysokość opłat, odsetek i prowizji.

Umowa ogólna zawiera:

• sposób przeniesienia wierzytelności na faktora,
• obowiązki stron wynikające z umowy,
• sposób rozliczania ceny nabycia w wierzytelności,
• sposób rozliczeń
• wysokość odsetek za zwłokę
• zasady rozwiązania i skutki wygaśnięcia umowy

Umowa szczegółowa zawiera m.in.:

• wysokość prowizji i opłat,
• warunki świadczenia usług dodatkowych
• warunki zabezpieczeń