Kredyt mieszkaniowy: złotowy czy walutowy?

Przeczytaj także: Czy warto przewalutować kredyt z CHF na PLN?

Oprocentowanie = Stawka referencyjna + Marża

Zarówno w przypadku kredytu w złotych, jak i walucie wymienialnej, oprocentowanie składa się z dwóch elementów - stawki referencyjnej i doliczanej do niej marży.

Dla kredytu złotowego stawką referencyjną jest WIBOR S-3M (średnia arytmetyczna ze stawki WIBOR 3M). Z kolei stawkami referencyjnymi dla kredytów walutowych są LIBOR 1M - dla kredytów w USD i CHF oraz EURIBOR 1M - dla kredytów w euro.

Stawki referencyjne są wielkościami rynkowymi

Oznacza to, że wpływ na ich wielkość ma sytuacja na rynku, np. decyzje banków centralnych o podwyższeniu lub obniżeniu stóp procentowych, czy sytuacja polityczna w kraju emitującym daną walutę, czy w strefie euro.

Zarówno w przypadku kredytów złotowych, jak i walutowych, wysokość marży jest uzależniona od kwoty kredytu i wysokości wkładu własnego posiadanego przez kredytobiorcę - im wielkości te są wyższe, tym marża jest niższa.

Stawka referencyjna jest zmienna w okresie kredytowania

Oznacza to, że w całym okresie spłaty kredytu oprocentowanie kredytu będzie opierało się na stawce obowiązującej w dniu spłaty raty. Z kolei marża jest stała. Oznacza to, że w całym okresie spłaty obowiązuje marża w wysokości zapisanej w umowie kredytu.

Kredyty walutowe to większe ryzyko i niższe oprocentowanie

Kredyty walutowe są oprocentowane o kilka procent niżej niż kredyty złotowe. Wiąże się jednak z nimi ryzyko kursowe. Mówimy o nim, gdy zwiększające się kursy walut wywołują wzrost raty kredytu wyrażonej w złotych (zadłużenie z tytułu kredytu wyrażone jest zawsze w walucie kredytu, a spłata dokonywana jest w złotych w oparciu o kurs sprzedaży dla dewiz, stosowany przy operacjach bezgotówkowych - np. przelewach). Ryzyko walutowe powoduje także, że zadłużenie przeliczone na złote może się zwiększyć, podczas gdy zadłużenie wyrażone w walutach będzie się zmniejszać.