Kurs EUR/USD ustanowił nowy rekord wszechczasów

Przeczytaj także: Kraje OPEC: ropa może być kwotowana w euro

Nic dziwnego, że po dwóch godzinach sesji dobre nastroje wyparowały i zaczęło się sprzedawanie akcji. Na dobre jednak gracze przestraszyli się po publikacji protokołu z ostatniego posiedzenia FOMC oraz rozszerzonych prognoz makroekonomicznych Fed. Co prawda członkowie FOMC dużo mówili o rynkach finansowych oraz o zagrożeniu, które stanowią dla gospodarki, ale jednocześnie określili podjętą decyzję o obniżce stóp, jako „close call”, z czego wynika, że argumenty „za” nieznacznie jedynie przeważyły nad „przeciw”. Na domiar złego Fed obniżył prognozy wzrostu na 2008 rok z 2,5 – 2,7 proc. na 1,8 – 2,5 proc. Z tego raportu można było wyciągnąć wniosek, że Fed godzi się na spowolnienie gospodarcze, ale stóp obniżać nie będzie o ile sytuacja się znacznie nie pogorszy.

Nic dziwnego, że zawiedzeni gracze zaczęli sprzedawać akcje. Zachowanie rynku walutowego, gdzie dolar po tej publikacji tracił jeszcze szybciej do euro sygnalizowało, że gracze jednak nadal liczą na obniżkę stóp, bo przecież sytuacja się znacznie od czasu ostatniego posiedzenia FOMC (30-31.10) pogorszyła. Po dużym spadku indeksów do gry weszli zwolennicy kończącego rok window dressing ciągle liczący poza tym na cięcie stóp i indeksy zaczęły się podnosić. Wiadomo było, że jak zwykle zadecyduje atak w ostatnich 30. minutach sesji. Byki zaatakowały na 40 minut przed końcem sesji i wygrywały tę rozgrywkę bardzo wyraźnie na 10 minut przed końcem sesji (indeks S&P 500 rósł o prawie 0,8 proc.). W końcówce podaż znowu jednak przycisnęła i zakończenie sesji było jedynie kosmetycznie wzrostowe. Po takich informacjach, jakie napłynęły na rynek należy je jednak nazwać bardzo byczym. Nie szukałbym poważnych, racjonalnych uzasadnień tego zachowania rynku. Po prostu gracze liczą na dobrą końcówkę roku.

Również po sesji utrzymywały się dobre nastroje, a indeks handlu posesyjnego (AHI) lekko wzrósł. Wydawało się, że wszystko jest na najlepszej drodze do przedświątecznego odbicia, ale zachowanie rynków azjatyckich postawiło znak zapytania. Rano indeksy spadały tam bardzo gwałtownie. W chwili pisania tego komentarza japoński Nikkei tracił 2,7 proc. Azjaci poważnie potraktowali informacje docierające z amerykańskiego rynku kredytowego oraz opinie Fed. Poza tym w nocy cena ropy atakowała poziom 100 USD, a to nie poprawiało nastrojów. W nocy również gwałtownie umocnił się jen zachęcając do zamykania pozycji carry trade. Przestrzegałbym jednak przed automatycznym przenoszeniem azjatyckich nastrojów do USA. Amerykanie mają zazwyczaj zupełnie odrębne zdanie, a wczorajsza sesja zachęcała do kupna akcji. Jednak w sytuacji, kiedy zmienność jest tak duża nie da się postawić prognozy na dzisiejszą sesję.

Dzisiaj jest dosyć specjalny dzień, bo jutro w USA jest Dzień Dziękczynienia. Jutro giełdy nie pracują, a w piątek pracują o 3 godziny krócej. Dzisiaj wcześniej kończy się handel na rynku obligacji. Z doświadczenia wiadomo, że parkiet będzie świecił pustkami, a w drugiej połowie sesji nic się już istotnego nie wydarzy. Należy wątpić, czy w ogóle coś się ważnego wydarzy. Publikowane są dane makro (ilość nowo rejestrowanych bezrobotnych, weryfikacja indeksu nastroju Uniwersytetu Michigan, indeks wskaźników wyprzedających LEI i tygodniowa zmiana zapasów paliw), ale żaden z tych raportów nie ma szansy na wywołanie żywszej reakcji rynku. Wszyscy wiedzą, że nastroje są kiepskie, indeks LEI od dawna nie ma żadnej mocy prognostycznej, a informacja o zapasach paliw służy tylko do wywoływanie krótkoterminowych spazmów rynku ropy. Być może raport o tygodniowej zmianie na rynku pracy będzie miał (niewielki) wpływ na rynek walutowy. Im mniejsze bezrobocie tym lepiej dla dolara.