Dywersyfikacja portfela inwestycyjnego jako ochrona kapitału

Przeczytaj także: Dywersyfikacja portfela: sposób na bezpieczne inwestowanie

Nie baw się we wróżkę

Wielu inwestorów próbuje odgadnąć, jak rynek zachowa się w czasie (‘time the market’), czyli kiedy trend się odwróci, i odpowiednio dostosowuje swoje strategie. Na wykresie 2 przedstawiono naturalną cykliczność rynku, która powoduje, że każda klasa aktywów w pewnym momencie cyklu musi znaleźć się na szczycie. Jednak precyzyjne wskazanie, kiedy dana grupa aktywów będzie rosła, a kiedy będzie spadać, jest praktycznie niemożliwe, nawet dla doświadczonych i kompetentnych menedżerów funduszy, i zwykle wiąże się ze znacznie większym ryzykiem niż zdyscyplinowany proces inwestycyjny zgodny z zasadami dywersyfikacji.

Mniej ryzykowna i prawdopodobnie bardziej opłacalna strategia zakłada dywersyfikację portfela w przekroju klas aktywów i okresowe zmiany struktury portfela w celu uzyskania zgodnego ze strategią i równomiernego rozkładu aktywów. Na wykresie 3 pokazano wyniki wypracowane przez trzy hipotetyczne portfele przy założeniu inwestowania co roku 100 tys. USD w każdy z nich przez 18 lat. Zakładając, że dostępne będą trzy różne klasy aktywów – akcje spółek z rynków globalnych, akcje spółek z rynków wschodzących oraz instrumenty o stałym dochodzie – jeden portfel zawsze inwestował w tę klasę aktywów, która osiągnęła najlepsze wyniki w roku poprzednim, drugi inwestował w tę klasę aktywów, która w roku poprzednim zanotowała najgorszy wyniki, a trzeci był zdywersyfikowany po równo między trzy dostępne klasy aktywów. W badanym 18-letnim okresie ostatnia strategia dała niższą zmienność wartości niż strategia najlepszej klasy aktywów oraz wyższy zwrot niż strategia najgorszej klasy aktywów. W tym przypadku zmienność mierzy się odchyleniem standardowym, czyli zróżnicowaniem zwrotu z portfela w odniesieniu do zwrotu średniego.