Rating funduszy inwestycyjnych - luty 2008

Przeczytaj także: Rating funduszy inwestycyjnych VI 2010

Metodologia

W ratingu wyodrębnionych zostało pięć podstawowych kategorii funduszy , w zależności od deklarowanych strategii inwestycyjnych, czyli: akcji, mieszane, stabilnego wzrostu, obligacji i rynku pieniężnego. Wszystkie dotyczą wyłącznie funduszy inwestujących w Polsce.

Rating, czyli orchidee, otrzymały fundusze, które działają od co najmniej trzech lat (czyli od ostatnich pełnych 36 miesięcy). Jeśli fundusz ma wystarczająco długą historię, to punkty ratingowe były liczone za okresy: 3, 5 i 7 lat, a następnie został obliczany rating ostateczny , przypisując każdemu z okresów inną wagę.

Każdy ze wspomnianych wyżej okresów 3, 5 i 7 lat były oceniane oddzielnie przez pryzmat sześciu elementów: stopy zwrotu, dwóch parametrów pozwalających określić ryzyko – wskaźnika Sharpe`a i odchylenia standardowego, oraz trzech związanych bezpośrednio z ofertą TFI – liczby wszystkich funduszy , liczby funduszy inwestujących za granicą i obecności w ofercie funduszu parasolowego. Poszczególne elementy były punktowane w skali od 1 do 5 w zależności od pozycji zajmowanej przez dany fundusz w swojej kategorii. Z jednym wyjątkiem – TFI z „parasolem” otrzymywało 5 punktów , a bez niego nie było punktowane.

W przypadku funduszy rynku pieniężnego za zdecydowanie najważniejszy parametr Autorzy uznali osiągnięte stopy zwrotu. Jedną piątą końcowego ratingu stanowi ocena oferty TFI.

Każdemu z ocenianych elementów została przypisana też odpowiednią wagę, która ulega zmianie w zależności od kategorii, ale przeciętnie do wyniku końcowego zalicza się: 60 proc. oceny za stopę zwrotu, 30 proc. oceny za ryzyko i 10 proc. za ofertę TFI. W ten sposób otrzymaliśmy ostateczną punktację, która może przybierać wartości w zakresie od 1 do 5.