Wejście spółki na giełdę: który model wybrać?

Przeczytaj także: Wejście na giełdę a rola doradcy prawnego

Eksperci z Kancelarii CDZ radzą, aby decyzja o sposobie upublicznienia spółki była poprzedzona wnikliwą analizą jej bieżącej sytuacji oraz ryzyk związanych z przygotowaniami do wejścia na rynek regulowany. Istotny jest również wysoki poziom odpowiedzialności zarządu, który ma obowiązek przekazywać inwestorom prawdziwe i rzetelne informacje m.in. w prospekcie emisyjnym. Ponadto, menedżerowie firmy uczestniczący w procesie IPO, powinni zdobyć gruntowne informacje na temat zarówno sposobu przeprowadzenia emisji akcji, a także roli doradców prawnych i ich zobowiązań.

Istnieją dwa sposoby wejścia na giełdę - tradycyjny i szybki:

1. Tradycyjny sposób wejścia spółki na parkiet (IPO) przeprowadzany jest zwykle przez podwyższenie kapitału zakładowego spółki i zaoferowanie nowych oraz części dotychczasowych akcji inwestorom.

W praktyce proces ten sprowadza się do wyboru doradców, zbadania spółki, podjęcia uchwał walnego zgromadzenia, zezwalających na przeprowadzenie IPO i wejście na GPW, przygotowania prospektu emisyjnego, zatwierdzenia prospektu przez Komisję Nadzoru Finansowego, zawarcia umowy o rejestrację akcji w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych, dopuszczenia i wprowadzenia akcji do obrotu na GPW. Proces ten trwa zwykle ok. 6-8 miesięcy.

Prospekt jest dokumentem bardzo sformalizowanym. Eksperci zaznaczają, iż konieczne jest, aby zawierał informacje na temat członków władz spółki, toczących się postępowań sądowych i administracyjnych, opis znaczących umów zawieranych poza normalnym tokiem działalności, a także uzależnień od zawartych umów handlowych, finansowych i innych. Poza częścią opisową dotyczącą działalności spółki i jej stanu prawnego, duże znaczenie ma opis ryzyk, z którymi inwestorzy mogą się zetknąć angażując swoje środki w spółkę. W tym celu doradcy spółki powinni przeprowadzić jej due diligence celem zidentyfikowania ryzyk, a następnie ich właściwego opisania.

Kancelaria CDZ przypomina, że KNF dokładnie będzie analizować prospekt w trakcie jego zatwierdzania, ale również śledzić będzie wszelkie informacje dotyczące spółki po zatwierdzeniu prospektu i wszelkie nieścisłości mogą być przyczyną poważnych kłopotów firmy, zarówno na płaszczyźnie relacji z KNF, jak i z samymi inwestorami, którzy coraz aktywniej dbają o swoje interesy. Przykładem kłopotów spółki z KNF może być sprawa spółki Soveriegn Capital SA, w której KNF po zatwierdzeniu prospektu zakazał dopuszczenia akcji spółki do obrotu na GPW. Do przykładów, gdzie inwestorzy wzięli sprawy w swoje ręce można zaliczyć sprawę spółki Arcus SA. Tutaj osią sporu stała się treść prospektu w kontekście faktycznych wyników spółki za pierwsze półrocze 2007 roku. Kiedy spółka opublikowała wyniki, inwestorzy zarzucili jej, że w prospekcie powinna była wspomnieć o możliwości pogorszenia wyników, gdyż publikując prospekt musiała je już choćby częściowo znać.