Carry trade: zarabiaj na walutach

Przeczytaj także: Strategia carry trade zbyt ryzykowna

Założenie stałości kursu walutowego jest jednak, najdelikatniej mówiąc, nieracjonalne. Stąd należy wziąć pod uwagę ryzyko kursowe, jakim charakteryzuje się dana para walutowa.

1 kwietnia 2008 inwestor zaciąga ten sam kredyt, jednak kurs wymiany wynosi 92,4367 AUD/JPY. Wobec tego inwestor uzyskuje 1 081 821,4 AUD. W takim wypadku po miesiącu zysk z lokaty wynosi 6446,47 dolarów, a stan rachunku inwestora to 1 088 267,87 AUD.

By spłacić kredyt, inwestor musi wymienić dolary z powrotem na jeny, ale 1 maja 2008 kurs wynosi 98,3033 AUD/JPY. Przy tym kursie za równowartość 100 061 643,84 JPY inwestor uzyska wymieniając „jedynie” 1 017 886,93 AUD. Na skutek osłabienia się jena, zysk z zastosowania carry trade urósł do 70 380,94 AUD, czyli ponad dziesięciokrotnie.

Należy jednak pamiętać, iż ruch cen w drugą stronę przyniósłby równie duże straty. Gdybyśmy kupili dolary po 98,3033 JPY, a następnie sprzedali je w celu spłaty zobowiązania po 92,4367, to mimo korzystnego układu stóp procentowych, nasza strata z całości transakcji wyniosłaby 59 166,67 AUD.

Oczywiście istnieją możliwości zabezpieczenia się, choć w części, przed ryzykiem wynikającym ze zmian kursowych. Najprostszym z nich jest zawarcie odpowiedniej pozycji na kontraktach terminowych na daną parę walutową. W tym przypadku będzie to długa pozycja na jenach (krótka na dolarach).

Strategia carry trade jest szczególnie popularna wśród dużych inwestorów, także instytucjonalnych. Najczęściej wykorzystuje się ją, gdy bank centralny państwa, w którym chcielibyśmy ulokować kapitał, właśnie podnosi stopy procentowe lub kraj gdzie pożyczamy walutę obniża oprocentowanie. Wówczas, oprócz polepszającego się stosunku stóp, gdyż rynek jeszcze nie zdążył się zaadoptować do nowych warunków, także kurs walutowy jest względnie korzystny. Kolejnym warunkiem jest mała zmienność danej pary walutowej, co obniża ryzyko arbitrażu.

Przesłankami, które powinny zniechęcić potencjalnych inwestorów od zastosowania tej strategii jest wobec tego zmniejszający się dysparytet stóp procentowych, duża zmienność kursu oraz interwencje walutowe mające zatrzymać dotychczasowy trend na rynku walutowym.

Stosowanie carry trade, mimo tak prostych założeń, jest jednak niezwykle trudne. Samo zaciągnięcie kredytu w Japonii przy zerowym wkładzie własnym jest nie do spełnienia. Ponadto, przewidywanie decyzji banków centralnych, a w jeszcze większym stopniu – kursów walutowych, jest niezwykle trudnym zadaniem. Dodatkowo, mając na uwadze fakt, iż oprocentowanie kredytu jest zazwyczaj wyższe, a oprocentowanie depozytów (bonów skarbowych, obligacji) niższe od stopy referencyjnej, przy niewielkim dysparytecie stóp podstawowych transakcja może być nieopłacalna. Pamiętać należy także o różnicach w kursie kupna i sprzedaży waluty (cenach bid i offer), które dodatkowo „zjadają” zyski oraz o pozostałych kosztach transakcyjnych (np. prowizjach).

Carry trade jest jedną z najprostszych, a przez to i niezwykle ciekawych strategii. Jej zaletą jest to, iż pozwala zarobić bez konieczności stałego monitorowania rynku. Jeśli w danym momencie istnieje sprzyjający układ stóp procentowych, a kurs walutowy porusza się w odpowiadającym nam trendzie, można ulokować kapitał i na długo zapomnieć o inwestycji. Dodatkowo możliwość korzystania z kredytu, a wobec tego – z efektu dźwigni finansowej, sprawia, iż stosunek kapitału własnego do pożyczonego może wynosić nawet 1:200. W takim przypadku nawet minimalna zmiana kursu może być przyczyną niebotycznych zysków, ale i niemniejszych strat. Wobec tego podstawą przy stosowaniu carry trade może być jedynie zdrowy rozsądek.