Co czeka rynek złota w 2010 r.?

Przeczytaj także: Ceny złota manipulowane?

Pierwszym krokiem na drodze dywersyfikacji rezerw, jakiego należałoby oczekiwać, jest zaprzestanie akumulacji kolejnych miliardów dolarów przez banki centralne i uwolnienie kursów walutowych. Trudno bowiem spodziewać się kroków podważających zaufanie do dolara (a takim jest dywersyfikacja rezerw) jeśli nadal chce się amerykańską walutę gromadzić. Ponadto krajom pragnącym powiększyć swoje zasoby złota nie bardzo zależy na podbijaniu jego ceny już teraz, gdy większość zakupów jeszcze przed nimi. Gdy zarządzający rezerwami zorientują się, że po stronie popytu znajdują się głównie oni oraz spekulanci liczący na wzrost ceny, prawdopodobnie powstrzymają się od zakupów, aż rynek wróci do fundamentalnej równowagi.

W tym momencie dochodzimy do najistotniejszego czynnika decydującego o cenie złota w minionym roku. Jest nim swoista „gorączka złota”, która zapanowała na rynku mniej więcej od momentu upadku Lehman Brothers (jesień 2008) i pozostaje jednym z ostatnich wyznaczników tamtych burzliwych miesięcy, który pozostał z nami do dziś. Jej objawami są: wiara w niczym niezahamowany wzrost cen złota, wysokie prognozy ceny szlachetnego metalu, ciągle jeszcze rewidowane w górę oraz masowe otwieranie długich pozycji w ETF-ach oraz na kontraktach terminowych na złoto.

Wśród przyczyn gwałtownego wzrostu zainteresowania inwestycjami w złoto można wymienić obawę o dramatyczny wzrost inflacji w najbliższych latach a nawet miesiącach, rozczarowywanie tradycyjnymi aktywami czy spadek zaufania do instytucji publicznych takich jak rządy i banki. Ponieważ nie wszystkie przesłanki „gorączki złota” wydają się racjonalne, trudno ocenić, jak długo jeszcze potrwa i jak silny jeszcze wpływ wywrze na ceny złota. Jednak wiele wskazuje na to, że w tym roku atmosfera dla inwestorów na rynku złota może się nieco popsuć.

Po pierwsze, na skutek wysokich cen, ciągle maleje popyt na złoto ze strony przemysłu jubilerskiego. W trzecim kwartale zeszłego roku był to spadek o 30% rok do roku. Utrzymuje się też niepokojąca tendencja wzrostu udziału popytu inwestycyjnego i wypierania tradycyjnych odbiorców złota, którzy nie są w stanie zaakceptować tak wysokich cen. Taka sytuacja jest groźna dla inwestorów, gdyż zachwianie się popytu spekulacyjnego łatwo może doprowadzić do znacznego załamania się notowań, ze względu na to, że odbiorcy przemysłowi skłonni są zwiększyć swój udział w rynku dopiero po wyraźnie niższych cenach.

Po drugie dobre dane z amerykańskiej gospodarki każą myśleć o podwyżkach stóp procentowych jeszcze w tym roku. Oprócz tego, że podniesie to realne stopy, co (jak wiemy) korzystnie przekłada się na podaż złota, taki ruch będzie oznaczał, iż Rezerwa Federalna jest zdeterminowana by walczyć z inflacją i bańkami spekulacyjnymi. Klarowna postawa Fed powinna rozwiać utrzymujące się jeszcze gdzieniegdzie obawy o rychły wzrost inflacji. Choć rynki od dawna nie oczekują masowego wzrostu cen (oczekiwana inflacja utrzymuje się na poziomie 2-2,5%), zdecydowane posunięcia Fed powinny przekonać nawet najbardziej sceptycznych graczy na rynku złota, że wysoka inflacja póki co nam nie grozi.

Po trzecie wreszcie bardzo prawdopodobny staje się scenariusz aprecjacji dolara. Wielu uczestników rynku obstawia taki rozwój wypadków – fundusz Deutsche Banku US Dolar Bulish Fund od października zeszłego roku potroił liczbę sprzedanych certyfikatów. W tym duchu wypowiadali się ostatnio także znani analitycy (min. Burton Biggs i Marc Faber). Za takim scenariuszem przemawia wysokie odchylenie dolara od parytetu siły nabywczej wobec euro, relatywnie gorsze wskaźniki makroekonomiczne w eurolandzie oraz wyższe prognozy inflacji w strefie euro niż w USA.

Bardzo możliwe więc, że w tym roku spekulanci stracą nieco wigoru. W takim wypadku, jeśli banki centralne nie będą przeprowadzały masowych zakupów, ceny złota w mają sporą szansę spaść.