Debiut na NewConnect: wymogi formalne

Przeczytaj także: NewConnect - obowiązki informacyjne spółek

Czynniki ryzyka, to pierwszy punkt, który jest bardzo szczegółowo opisany. Część ta jest podzielona na ryzyko związane z emitentem, jego działalnością i otoczeniem biznesowym (np. ryzyko związane z dużą zmiennością wyniku finansowego, ryzyko prawne, ryzyko niepozyskania klientów, ryzyko wyceny i inne) oraz ryzyko związane z akcjami i rynkiem kapitałowym (np. ryzyko związane z płynnością akcji, ryzyko zawieszenia notowań, czy ryzyko wykluczenia akcji z obrotu).

W drugim punkcie mieści się opis osób odpowiedzialnych za informacje zawarte w dokumencie informacyjnym i są to 3 instytucje: emitent, Autoryzowany Doradca oraz audytor.

Trzeci rozdział to charakterystyka informacji na temat instrumentów finansowych wprowadzanych do ASO. Jest to m.in. rodzaj, liczba oraz łączna wartość instrumentów finansowych, przywileje, ograniczenia ustawowe i podatki.

Następny bardzo ważny rozdział dotyczy szczegółowych wiadomości o emitencie. Opisane są jego fundusze własne, historia, dokonane inwestycje, podstawowe produkty i towary. Wypunktowany jest tu również Zarząd, Rada Nadzorcza i Znaczni akcjonariusze.

Piąty rozdział zawiera sprawozdania finansowe z 3 ostatnich lat działalności. Standardowo mieści się tam bilans, rachunek zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych, a także noty i objaśnienia.

Ostatnia część dokumentu informacyjnego, to załączniki, w którym znajduje się aktualny odpis rejestru przedsiębiorców KRS, tekst ujednolicony statutu emitenta oraz różne definicje i objaśnienia skrótów.

Memorandum informacyjne to coś więcej

Memorandum jest bardziej restrykcyjną i bardziej szczegółową formą informacyjną. Zawierają się w nim te same dane, co w dokumencie informacyjnym, a także coś ponad. Oba dokumenty nieznacznie różnią się swoją budową. Na czym polegają różnice? Otóż na początku memorandum widnieje krótkie podsumowanie całego dokumentu i wszystkich czynników. W kolejnych punktach znajdują się także biegli rewidenci, którzy nie byli wymagani w dokumencie informacyjnym. Innymi ‘nowościami’ jest też podanie do wiadomości struktury organizacyjnej, środków trwałych, informacje o tendencjach, prognozy wyników, koszty emisji itp.

Publiczna emisja

Jest to drugi sposób w jaki walory inwestycyjne emitenta mogą zostać wprowadzone do obrotu. Przedsiębiorstwo, które zdecyduje się podążać tą drogą podlega takim samym procedurom dopuszczeniowym jak w przypadku rynku regulowanego. Łączy się to z koniecznością sporządzenia prospektu emisyjnego, który musi zostać zatwierdzony przez Komisję Nadzoru Finansowego. Czas trwania formalności jest podobny jak na rynku regulowanym i może trwać nawet do 9 miesięcy, czyli co najmniej 3 razy dłużej niż w przypadku oferty prywatnej.

Na tej podstawie widać więc, że przy tworzeniu dokumentów informacyjnych konieczne są bardzo duże nakłady pracy. To ciężkie zadanie, które może być zniweczone przez Organizatora Alternatywnego Rynku, jeśli wyrazi on sprzeciw odnośnie dopuszczenia akcji nowej emisji do publicznego obrotu. Trzeba jednak podkreślić, że w dzisiejszych czasach NewConnect jest niebywałą szansą dla małych, rozwijających się przedsiębiorstw. Pozyskany kapitał może być przeznaczony na nowe inwestycje, zwiększenie udziału w rynku i wiele innych inwestycji. Warto także podkreślić, że jest to przyjazny i tani rynek, gdzie zaledwie po 2 miesiącach od przyjęcia wniosku można wykonać swoje IPO. Gdyby nie było to bowiem opłacalne NC nie rozrósł by się w 3 lata do ponad 100 spółek. Nasza rodzima GPW może pochwalić się swoimi wynikami ASO również na tle Europy. Wierzymy jednak, że NC nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.