Światowa gospodarka - coraz mniej wiary w pomoc

Przeczytaj także: USA: rollercoaster na Wall Street

Stany Zjednoczone

Niestety, gdy nastąpi gwałtowne osłabienie, rządy przez ogromne zadłużenie nie będą miały odpowiednich narzędzi do aktywizacji wzrostu. Jednocześnie niski poziom stóp i wysoka inflacja ograniczają możliwości interwencji bankom centralnym. W przypadku ostatniej decyzji FOMC o pozostawieniu stóp procentowych na obecnym poziomie do 2013 roku mieliśmy do czynienia z trzema zdaniami odrębnymi. Taki rozłam na łonie FED nie miał miejsca od 1992 roku. Była to tylko deklaracja słowna zastępująca wcześniejszy komunikat o pozostawieniu stóp na niezmienionym poziomie w dłuższym terminie. Jeżeli ta mała zamiana treści spowodowała różnice skutkujące odrębnymi zdaniami, to wydaje się, że rynek nie ma co liczyć na odważne decyzje stymulujące, które mogą wzmacniać presję inflacyjną. Richard Fisher z Banku Rezerwy Federalnej w Dallas (jeden z oponentów decyzji określającej okres utrzymywania niskich stóp) zakomunikował, że FED nie jest od ochrony przedsiębiorców i inwestorów giełdowych. Tak ostry przekaz nie spotkał się ze zrozumieniem inwestorów. Pokazuje on jednak, że gracze giełdowi w mniejszym stopniu mogą liczyć na ratunek z tej strony. Jednocześnie Fisher zauważa słabnącą gospodarkę światową, jednak po ratunek kieruje do Waszyngtonu i upatruje go w rozwiązaniach fiskalnych, a nie pieniężnych. Gdy Wall Street szukając rozwiązania skierowała wzrok na Biały Dom, otrzymała komunikat, że prezydent Obama ma plan, ale na razie wybiera się na wakacje i przedstawi go we wrześniu. Wakacje z rodziną –rzecz święta. Niestety, inwestorzy nie są cierpliwi i postanowili sprzedać ryzykowne aktywa oraz powrócić do zdegradowanego przez S&P długu USA, który ustanawia nowe rekordy cenowe. Rentowność obligacji 10-letnich spadła chwilowo nawet poniżej 2%. W czwartek po południu rynki dobił indeks FED z Filadelfii, który wyniósł -30,7 pkt wobec spodziewanego odczytu na poziomie 1 pkt. Dodatkowo, po raportach kwartalnych zawierających rozczarowujące prognozy dot. drugiej połowy roku Dell i Hewlett Packard, pod presją sprzedających jest sektor technologiczny. Oferujący akcje nowych firm technologicznych mówią już, że czują zimny powiew trzeciej zimy na rynku ofert pierwotnych od 2000 r. Konkludując nad gospodarką widać coraz więcej czarnych chmur, a na pomoc rycerza na białym koniu coraz mniej można liczyć. Inwestorzy odstawieni od piersi czują się osamotnieni. Tracą nadzieje na pomoc i w bólach zaczynają dorastać. Jedynym pozytywem minionego tygodnia jest utrzymywanie się rentowności 10-letnich obligacji włoskich i hiszpańskich w pobliżu 5%. Pytanie tylko, czy interwencje ECB w dłuższym terminie będą równie skuteczne, co obecnie. Historia zakupu długu Grecji, Portugalii czy Irlandii powoduje, że wątpliwości czy mu się uda na rynkach dużo większych są uzasadnione.

Piotr Olejniczakowski

Polska i Europejskie Rynki Wschodzące

Ubiegły tydzień, choć trochę krótszy niż zwykle, przyniósł warszawskim inwestorom wiele emocji. Rozpoczął się on korektą gwałtownych spadków z poprzedniego tygodnia, która sama przebiegała dosyć spokojnie. W czwartek warszawskie indeksy gwałtownie zawróciły i po bardzo słabym otwarciu amerykańskich giełd, nasze indeksy zanurkowały w trakcie sesji osiągając nawet ponad 8% spadki. Na zakończeniu tej sesji pojawił się jednak popyt i cała czwartkowa sesja skończyła się wynikiem -5,8% na indeksie WIG20. Być może nie jest to powód do zadowolenia dla obozu byków, ale już piątkowa sesja może nim być, a na pewno powinna dać niedźwiedziom do myślenia. Przez praktycznie całą sesję nasze indeksy rosły, a pod koniec bardzo przyśpieszyły, co świadczy o tym, że byki w tej rozgrywce nie są całkiem bez szans. Z punktu widzenia analizy fundamentalnej znaleźliśmy się w dość newralgicznym punkcie, ponieważ wyceny wielu spółek są już bardzo nisko i dalszy spadek ich cen byłby uzasadniony jedynie wówczas, gdybyśmy mieli mieć do czynienia z głębokim kryzysem gospodarczym w najbliższej przyszłości. Tymczasem wskaźniki makroekonomiczne wskazują raczej na delikatne spowolnienie tempa wzrostu gospodarczego, czego raczej trudno było uniknąć, biorąc pod uwagę efekt bazy, która już nie jest tak niska jak ta z 2009 roku. Również wyniki spółek, takich jak na przykład Tauron w tym tygodniu, często zaskakują analityków dobrymi wynikami. Taki stan rzeczy, jak również wszechobecny pesymizm analityków, powinien zmusić inwestorów do zastanowienia, czy warto podążać za stadem i panicznie sprzedawać akcje w obliczu kryzysu, który może, ale nie musi nadejść, czy też raczej poszukiwać okazji do kupna już i tak mocno przecenionych aktywów.

Jacek Maleszewski

Europa Zachodnia

Za nami kolejny tydzień spadków na rynkach Starego Kontynentu determinowany głównie obawami o spowolnienie globalnej gospodarki oraz słabymi danymi makro ze strefy euro. Główne zachodnioeuropejskie indeksy w ujęciu tygodniowym w większości wylądowały na kilkuprocentowych minusach.

Po swoistej huśtawce nastrojów sprzed kilku dni wszyscy liczyli na uspokojenie emocji, ale sielanka trwała tylko do połowy tygodnia. Komunikat Morgan Stanley odnośnie obniżenia prognoz wzrostu globalnego PKB stał się pretekstem do kolejnej fali wyprzedaży na wszystkich rynkach. Nie pomógł również niższy od prognoz wzrost PKB Niemiec w drugim kwartale, co pokazuje, że gospodarka naszych zachodnich sąsiadów podobnie do Francji może nie oprzeć się spowolnieniu.

Swoje trzy grosze próbowali dodać europejscy politycy, jednakże ze spotkania kanclerz Angeli Merkel z prezydentem Nicolasem Sarkozy’m nic konkretnego nie wyniknęło. Na dzień dzisiejszy Niemcy zdecydowanie odrzucają oczekiwaną przez rynki możliwość emisji euroobligacji, natomiast niechciany przez graczy rynkowych tzw. Podatek Tobina to zapewne melodia dalekiej przyszłości. Tematem na oddzielną dyskusję jest pytanie, kiedy sternicy strefy euro zabiorą się za konkretne systemowe reformy finansów publicznych. Wszakże ostatnie spadki mogą być ostatnim ostrzeżeniem ze strony rynków i za kilka miesięcy sytuacja może już się wymknąć spod kontroli.

Koniec tygodnia europejscy inwestorzy kończą w neutralnych nastrojach, jednakże większość indeksów ustanowiła w ostatnich dniach nowe 1,5-roczne minima. Warunkiem koniecznym do ewentualnego odbicia jest poprawa sentymentu globalnego, a co za tym idzie zmniejszenie awersji do ryzyka. Ale o tym przekonamy się dopiero za kilka lub kilkanaście dni.

Piotr Trzeciak