Notowania surowców w dół

Przeczytaj także: Ceny ropy - tydzień wzrostów

Bardzo interesujących wskazań dostarcza analiza historycznych związków tempa wzrostu amerykańskiej gospodarki z cenami ropy naftowej i miedzi na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat.
Obserwacje z pierwszej połowy lat 80. ubiegłego wieku i niemal całej dekady lat 90. pokazują długie okresy dynamicznego wzrostu gospodarczego, który nie powoduje wzrostu cen ropy. Druga połowa lat 90. charakteryzowała się nawet znacznym spadkiem cen surowca w warunkach utrzymywania się dynamiki PKB w przedziale 4-6 proc. Silny wzrost notowań ropy naftowej, towarzyszący gwałtownie rosnącej gospodarce to zjawisko, które obserwowano po raz pierwszy w latach 1999-2000, czyli w końcowym okresie internetowego szaleństwa, które przecież do swego rozkwitu zbyt wiele ropy nie potrzebowało. Drugi tego typu okres datuje się od 2004 roku do krachu jesienią 2008 roku. I oba te okresy silnego wzrostu cen ropy, jak się wydaje, więcej mają wspólnego z polityką pieniężną Fed i zmianami na rynkach finansowych, niż z realną gospodarką. W przypadku ropy naftowej można też zaobserwować co najmniej kilka wyraźnie widocznych przypadków, gdy skok cen surowca powodował załamanie wzrostu gospodarczego. Tak działo się między innymi na początku lat 90., a później w pierwszych latach naszego stulecia. I bardzo prawdopodobne, że również obecnie doświadczymy takiego negatywnego wpływu cen ropy na globalną gospodarkę.

Do interesujących wniosków można też dojść obserwując zależności tempa wzrostu gospodarczego i notowań miedzi.
Wynika z nich, trochę wbrew powszechnej opinii, głoszącej iż zmiany na rynku miedzi pozwalają bardzo dobrze prognozować przyszłe zjawiska w gospodarce, że ceny miedzi idą w górę ze znacznym opóźnieniem w porównaniu do tempa wzrostu PKB Stanów Zjednoczonych. Można nawet zauważyć charakterystyczne zjawisko, polegające na tym, że notowania metalu zaczynają bardzo dynamicznie iść w górę wówczas, gdy gospodarka już wyraźnie dostaje zadyszki. I bardzo podobnie wygląda też sytuacja obecnie.

Choć w ostatnich latach opisywane prawidłowości są nieco mniej wyraźne, prawdopodobnie z powodu zakłócającego je zwiększającego się wpływu na rynki surowcowe popytu pochodzącego z państw azjatyckich, a głównie z Chin, to sygnałów z nich płynących nie sposób lekceważyć. A płyną w nich następne przesłanki, każące spodziewać się pogorszenia koniunktury na surowcowych rynkach. Tym bardziej, że intensywnie chłodzona chińska gospodarka także będzie rosnąć wolniej niż poprzednio.