Spłata kredytu walutowego bez spreadu

Przeczytaj także: Ustawa antyspreadowa w praktyce banków

Z drugiej jednak strony, zdecydowane wzrosty notowań obcych walut w ostatnim czasie, w szczególności w lipcu oraz sierpniu tego roku, spowodowały, że udzielone we frankach szwajcarskich kredyty przestały być korzystne dla kredytobiorców, którzy musieli spłacać dużo wyższe (niż dotychczasowe) raty. Ponadto, kredytobiorcy musieli ponosić dodatkowe koszty ustanawianego przez banki tzw. spreadu, czyli różnicy pomiędzy kursem kupna a sprzedaży waluty obcej, który miał istotny wpływ na wysokość spłacanych rat kredytowych.

Aby zapobiec powyższym negatywnym dla kredytobiorców zmianom, w celu obniżenia kosztów kredytowych, ustawodawca uchwalił nowelizację ustawy Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 165, poz. 984, dalej „ustawa antyspreadowa”), która weszła w życie 26 sierpnia 2011 r. Szczegółowe rozwiązania wprowadzone przez ustawę antyspreadową, a także pierwsze wnioski po prawie miesiącu jej obowiązywania zostaną omówione poniżej. W tym miejscu należy jedynie wskazać, że wprowadzone zmiany odnoszą się zarówno do nowych kredytów i pożyczek (zaciągniętych po 26 sierpnia 2011 r.), jak i do tych już istniejących, w części niespłaconej do dnia wejścia w życie ustawy antyspreadowej.

Jakie zmiany wprowadza ustawa antyspreadowa?

Najważniejszą zmianą jest rozszerzenie możliwości spłaty zobowiązania w walucie, w której kredyt był zaciągnięty. Zadłużona osoba może spłacać raty walutą kupioną w banku innym, niż ten udzielający kredytu lub w kantorze, gdzie jej kurs jest najczęściej korzystniejszy. Raty natomiast mogą być uiszczane zarówno w kasie banku, jak i przelewem pocztowym czy internetowym.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że możliwość spłaty zadłużenia w obcej walucie istniała już od 1 lipca 2009 r., kiedy to została wydana Rekomendacja S II przez Komisję Nadzoru Finansowego. Możliwość taka była jednak dostępna tylko na wniosek klienta i wiązała się zazwyczaj z podpisaniem dodatkowo płatnego aneksu do umowy kredytowej, którego koszt wynosił około 100 - 200 zł lub więcej, w zależności od banku.

Kolejną zmianą wprowadzoną przez ustawę antyspreadową jest nałożenie na banki obowiązku jasnego określenia sposobu wyliczania spreadu w podpisywanych umowach kredytowych oraz wyeliminowania dodatkowych opłat z tytułu spłacania takich kredytów. Pozwala to na precyzyjne określenie wysokości spłacanych rat już w momencie zawierania umowy kredytowej oraz wprowadza dodatkowy czynnik, który może być decydujący przy wyborze banku, z którym konsument chce zawrzeć umowę. Może przyczynić się to także do zwiększenia konkurencyjności pomiędzy bankami.

Czy przedstawione rozwiązania rzeczywiście przyczyniły się do polepszenia sytuacji kredytobiorców? Założeniem ustawy antyspreadowej było poprawianie sytuacji kredytowej osób, które zaciągnęły kredyty w obcych walutach przez umożliwienie im uniknięcia spreadu bankowego i obniżenie w ten sposób rat kredytowych. Zakładając, że wartość spreadu wynosi 6-7%, a rata kredytu 1000 zł, wprowadzone zmiany pozwoliłyby na oszczędność około 60-70 zł miesięcznie. Z tego punktu widzenia, wydaje się, że ustawa antyspreadowa jest korzystna dla spłacających kredyt w obcej walucie, jednak jej wartości nie należy przeceniać.