Dywersyfikacja portfela: fundusz hegdingowy

Przeczytaj także: Idealny portfel inwestycyjny 2011

Strategie hedgingowe

Polityka inwestycyjna funduszy hedge jest zaprzeczeniem polityki inwestycyjnej stosowanej przez klasyczne fundusze. Prowadzą one działalność o oparciu o multistrategie, dostosowane do obecnej sytuacji gospodarczej a także szukają okazji, które mają duży potencjał wzrostowy.

Fundusze hedgingowe stosują wiele różnorodnych zestawów strategii. Można je podzielić pod wieloma względami. Jednym, z najlepszych, jest podział na wskaźnik korelacji z rynkiem.

Zgodnie z tym podziałem strategie można podzielić na trzy grupy:

1. Arbitraż ( Rolative – Value)
2. Determinowany Zdarzeniami ( Event – Driven)
3. Strategie Oportunistyczne (Opportunistic)

Rolative – Value

Z analizy historycznych danych wynika, że strategie arbitrażowe są najmniej skorelowane z rynkiem. Wykorzystują one nieefektywność rynku, niezależnie od hossy, czy bessy na parkietach. Wśród najpowszechniejszych strategii tego typu wyróżnia się:

• Convertible arbitrage
• Fixed income arbitrage
• Equity market neutral

Convertible arbitrage cechuje wykorzystywanie różnic w wycenie instrumentów emitowanych przez ten sam podmiot. Bazuje ona głównie na różnicach w wycenie obligacji i akcji preferowanych zamiennych na akcje zwykłe a wyceną akcji zwykłych. Różnice w wycenach powstają głównie wskutek notowania obu instrumentów na niezależnych rynkach. Różnice te nie są duże, ale przy odpowiednim lewarowaniu mogą przynieść potężne korzyści. Fundusz zazwyczaj zajmuje długa pozycję na instrumencie zamiennym, a krótką na akcji zwykłej.

Strategia Fixed income arbitrage bazuje na błędach w wycenie instrumentów o stałym dochodzie tego samego emitenta. Wygląda to tak, że zarządzający funduszem zazwyczaj kupuje obligację rządową, sprzedając przy tym kontrakt na nią. Operacja jest bardzo skomplikowana, ponieważ ze względu na wbudowaną opcję dostarczenia, można oddawać obligacje z różnych serii. Zarobić zatem można na zmianie ceny obligacji a także na niepewności o wycenę danej serii obligacji w momencie zapadalności kontraktu. Ze względu na niewielką różnicę w oprocentowaniu, strategia ta wymaga jednak wykorzystania dużej dźwigni, dochodzącej nawet do 20x.

Equity market neutral to natomiast strategia mająca na celu osiąganie stałych zysków przy niskim ryzyku. Zarządzający wykorzystuje nieefektywność w wycenie rynkowej podobnych spółek. Mechanizm polega na zakupie i jednoczesnej sprzedaży walorów porównywalnych emitentów, angażując podobne środki. Jednoczesne zajęcie pozycji długiej i krótkiej eliminuje ryzyko rynku, a dochód zależy tylko od kształtu różnicy cen obu walorów.

Strategie Determinowane Zdarzeniami są to strategie o średnim poziomie korelacji z rynkiem. Zarządzający powiększają aktywa, głównie dzięki umiejętnemu wykorzystaniu informacji dotyczących konkretnej spółki, typu ogłoszenie upadłości, bankructwo, restrukturyzacja czy fuzja. Z punktu widzenia funduszu bardziej znaczące jest to co dzieje się w danej spółce niż ogólna sytuacja na rynku, chociaż nie można ich od siebie całkowicie odseparować. Wśród tego typu strategii wyróżniamy: Risk arbitrage i distressed securities.