Dywersyfikacja portfela: fundusz hegdingowy

Przeczytaj także: Idealny portfel inwestycyjny 2011

Risk arbitrage to strategia mająca na celu wyszukiwanie niedowartościowanych spółek, które mają stać się przedmiotem przejęcia lub fuzji. Strategia może być nieefektywna, ponieważ zawsze istnieje duże ryzyko, że przejmujący nie dojdzie do porozumienia z przejmowanym i transakcja nie zostanie sfinalizowana. Mechanizm polega na tym, że fundusz zajmuje zazwyczaj pozycję długą na akcjach spółki przejmowanej a krótką na spółkach przejmującej. Fundusze stosujące risk arbitrage nie są jednak jednakowe. Różnią się ona pod względem wysokości ryzyka jakie są gotowe ponieść np. część funduszy dokonuje transakcji tylko po ogłoszeniu oficjalnych planów nt. przejęcia a część bazuje na poszlakach.

Distressed securities - Strategia wykorzystuje duże wahania cen akcji lub długu spółki, będące wynikiem informacji o trudnej sytuacji finansowej spółki. Zarządzający funduszami zajmują w przypadku takich spółek pozycję długą. Są dwie możliwości zarobienie na tego typu transakcjach. Przetrwanie, reorganizacja i powrót do płynności finansowej przedsiębiorstwa a wraz z nim wzrost wyceny rynkowej a także po ogłoszeniu likwidacji sprzedaż majątku spółki, który fundusz kupił poniżej jego wartości. Fundusz, ze względu na niską płynność walorów distressed, musi liczyć się z długoterminową lokatą kapitału.

Strategie oportunistyczne są bardzo mocno skorelowane z ryzykiem rynkowym. Do tej grupy należy zaliczyć przede wszystkim strategie : Global macro, long/short equity, short sellers i emmerging markets.

Strategia globalmacro opiera się na prognozach wskaźników makroekonomicznych, określających trendy w gospodarce. Wskaźniki te to inflacja i stopy procentowe. Fundusze tego typu należą do najstarszych i najbardziej znanych funduszy hedge. Najbardziej znanym jest fundusz Quantum, stworzony przez Georga Sorosa, który w latach 90 XX wieku, przeprowadził udany atak na funta szterlinga. Charakterystyczne dla tej strategii jest inwestowanie w całe klasy aktywów a nie tylko w poszczególne spółki. Zazwyczaj są to bardzo płynne instrumenty - kontrakty walutowe , czy kontrakty na indeksy giełdowe.

Emerging market dopuszcza inwestowanie tylko w gospodarki krajów określanych jako „rozwijające się”. Gospodarki te wyróżniają duże zmienności stóp zwrotu, które są wynikiem słabo rozwiniętej infrastruktury kapitałowej, a co za tym idzie małej płynności.

Short seller – strategia zakłada ciągłe stosowanie mechanizmu krótkiej sprzedaży, przewidując, że cena waloru spadnie. Prognozę tą zarządzający roztacza ba podstawie analizy fundamentalnej

Long/short equity jest najpopularniejszą ze wszystkich strategii stosowanych przez fundusze hedgingowe. Szacuje się, że ok. 30 % wszystkich aktywów funduszy tego typu, pomnażanych jest za pomocą tej metody. Polega na skupowaniu niedowartościowanych spółek, przy jednoczesnym stosowaniu krótkiej sprzedaży w przypadku spółek przewartościowanych z tej samej branży. Decyzje podejmowane są na podstawie analizy fundamentalnej. Fundusze stosujące tą strategię nie są jednak jednorodne. Różnice między nimi występują w wielkości dźwigni a także strukturze pozycji w portfelu.

Podsumowanie

Przy wyborze funduszu hedge warto wziąć pod uwagę stopę zwrotu, jaką instytucja osiągała w poprzednich latach, nazwisko osoby zarządzającej, a także strategię, jaką fundusz przyjął na pomnażanie kapitału inwestorów. Czynniki te, jeśli nie zagwarantują, to na pewno zwiększą prawdopodobieństwo osiągnięcia satysfakcjonującego poziomu zysku.

Paweł Kozak,