Trzy rejestry dłużników, do których można trafić

Przeczytaj także: Jak nie trafić na listę dłużników?

Zakres działalności wszystkich BIG-ów reguluje ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych.

Biura informacji gospodarczej posiadają własne bazy danych i systemy wymiany informacji, z których korzystają wierzyciele (czyli podmioty, którym ktoś jest winien pieniądze), tacy jak: duże przedsiębiorstwa, średnie i małe firmy, banki i inne instytucje finansowe, jednostki samorządu terytorialnego. Z BIG-ów może korzystać także każdy z nas czyli również osoby prywatne. Bazy te mogą zawierać zarówno informacje negatywne o długach, jak i informacje pozytywne, potwierdzające terminową spłatę zobowiązań. Coraz więcej danych pozytywnych można znaleźć np. w systemie Rejestru Dłużników ERIF.

Kogo można wpisać do rejestru?

Do biura informacji gospodarczej można wpisać dłużnika-przedsiębiorcę (czyli firmę), gdy wartość zadłużenia jest większa niż 500 zł, natomiast, gdy z zapłatą spóźnia się konsument – wystarczy już zaległość w wysokości 200 złotych. Od terminu płatności powinno upłynąć co najmniej 60 dni. Na miesiąc przed planowanym wpisem dłużnika do rejestru należy go ostrzec o takiej możliwości. Jeśli mimo tego dług nie zostanie uregulowany, wpis do rejestru będzie możliwy i zgodny z prawem. Aby ostrzec o zamiarze umieszczenia dłużnika w BIG wystarczy taką informację wysłać listem poleconym lub doręczyć mu do rąk własnych. Pismo takie powinno zawierać wezwanie do zapłaty wraz z zawiadomieniem o zamiarze dopisania nierzetelnego płatnika do BIG oraz wskazanie konkretnego biura. Warto pamiętać, że wierzyciel sam wybiera biuro, z którym będzie współpracować i może wpisać dłużnika do jednego, dwóch lub wszystkich trzech BIG-ów jednocześnie, w zależności od tego, z iloma biurami ma podpisane umowy.