Endriu wrote:
>
> Fatso, ty rusofobie :).
>
> Przypominam ci, ze 5 min temu wybory prezydenckie wygral hrabia Komorowski
> reprezentujacy stronnicwo Putinowskie w Polskim parlamencie, a
> proamerykanski Kaczor wlasnie je przerznal, czemu sam pare postów ponizej
> przykalsnales w poscie "Pan Hrabia na tronie czyli juz moge wracac do
> odchamionej Polski".
>
> Bedziesz mial Polsko-Amerykansko-Bialoruskio-antykacapowskie lupki jak mi
> kaktus na rece wyrosnie, a wszyscy ci, co beda sie starali pozbawic Gazprom
> skoncza jak posel Gruszka (o którym juz dawno wszyscy zapomnieli):
>

Napisalem co napisalem bo mi tak bylo wygodnie wytlumaczyc sie
dlaczego wracam umierac na polskim piachu gdzies
pod Bydgoszcza, W kwestii formalnej zas:

* w wyborach nie bralem udzialu bo sie nie zarejestrowalem w Londynie.

* Gdybym glosowal to wlasnie na Kaczora, podobnie jak wyborach
parlamentarnych czemu nie jeden
raz dalem wyraz na sciepie. Ponizej przypomne wiersz, ktory mna
wstrzasnal. Chyba najwazniejszy glos Poety od czasu
Wierzynskiego i jego niesmiertelnego wiersza Czarny Polonez z 1968r.

Oto on:

Do Jarosława Kaczyńskiego
Jarosław Marek Rymkiewicz 21-04-2010, ostatnia aktualizacja 21-04-2010
00:00

Wiersz przesłany przez autora do redakcji "Rz" w poniedziałek 19
kwietnia
Jarosław Marek Rymkiewicz
autor: Kuba Kamiński
źródło: Fotorzepa
Jarosław Marek Rymkiewicz

Ojczyzna jest w potrzebie - to znaczy: łajdacy

Znów wzięli się do swojej odwiecznej tu pracy

Polska - mówią - i owszem to nawet rzecz miła

Ale wprzód niech przeprosi tych których skrzywdziła

Polska - mówią - wspaniale lecz trzeba po trochu

Ją ucywilizować - niech klęczy na grochu

Niech zmądrzeje niech zmieni swoje obyczaje

Bo z tymi moherami to się żyć nie daje

I znowu są dwie Polski - są jej dwa oblicza

Jakub Jasiński wstaje z książki Mickiewicza

Polska go nie pytała czy ma chęć umierać

A on wiedział - że tego nie wolno wybierać

Dwie Polski - ta o której wiedzieli prorocy

I ta którą w objęcia bierze car północy

Dwie Polski - jedna chce się podobać na świecie

I ta druga - ta którą wiozą na lawecie

Ta w naszą krew jak w sztandar królewski ubrana

Naszych najświętszych przodków tajemnicza rana

Powiedzą że to patos - tu trzeba patosu

Ja tu mówię o sprawie odwiecznego losu

Co zrobicie? - pytają nas teraz przodkowie

I nikt na to pytanie za nas nie odpowie

To co nas podzieliło - to się już nie sklei

Nie można oddać Polski w ręce jej złodziei

Którzy chcą ją nam ukraść i odsprzedać światu

Jarosławie! Pan jeszcze coś jest winien Bratu!

Dokąd idziecie? Z Polską co się będzie działo?

O to nas teraz pyta to spalone ciało

I jest tak że Pan musi coś zrobić w tej sprawie

Niech się Pan trzyma - Drogi Panie Jarosławie

Milanówek, 19 kwietnia 2010 r.