Jacek Osiecki <j...@c...pl> writes:

> I jakiś związek z rzeczywistością karcianą? Bo wiesz pewnie, że przy
> transakcji autoryzowanej podpisem bank przerzuca ryzyko na sprzedawcę

Nic z tych rzeczy. Bank nie ma prawa tak sobie po prostu przerzucic
ryzyka na sprzedawce, jesli wina lezy po jego stronie (a tak jest, jesli
fraud zostal dokonany skradziona lub podrobiona karta).

> a przy autoryzacji PINem nie ma na kogo (poza ubezpieczycielem, który
> sam ustala warunki współpracy)?

Bez zartow, ubezpieczyciel sam ustala warunki wspolpracy z takim
klientem, jak bank?

Jesli w ogole jest naprawde jakis ubezpieczyciel (a ubezpieczenie nie
jest po prostu dodatkowa skladka, majaca bezposrednio pokryc straty
banku i pewnie troche zarobic na siebie), to na pewno nie ustala sam
warunkow wspolpracy z bankiem.

> A przy chciwości naszych banków oznacza
> to tylko "proszę udowodnić że nie przekazał pan nikomu swojego PINu"...

RTF ustawa, ta okresla ze sam PIN to zdecydowanie za malo.
Pomijajac ustawe, dokladnie tak samo banki moga zachowywac sie - i robia
to - przy fraudzie z podpisem. Malo tego, niektore probuja nawet bez
PINu i bez podpisu.

Przeciez to jest proste: ktos musi pokryc koszty fraudy. Chwilowo
zapomnijmy o ubezpieczycielu, bo to jest lekka fikcja. Koszty musi
pokryc a) sprzedawca (mozliwe tylko w niektorych przypadkach,
najbardziej powszechne to transakcje zdalne), b) klient (jesli
sprzedawca nie moze pokryc kosztow to banki probuja bardzo czesto tej
opcji, nawet jesli wiedza ze to jest fraud), c) jesli nie pozostalo nic
innego, to bank.

Z tym, ze glupie banki potrafia rezygnowac z a), choc moglyby tego uzyc.
--
Krzysztof Halasa