Wzrost gospodarczy pogrąży notowania złota?

Przeczytaj także: Notowania złota: dołek już za nami

Cena złota znajduje się w silnym trendzie spadkowym od września 2011 r., czyli od 2,5 roku. W tym czasie obniżyła się z rekordowych 1920 dolarów za uncję, do 1187 dolarów w połowie grudnia 2013 r., czyli o 38 proc. Sięgająca 6 proc. obecna zwyżka z pewnością nie zwiastuje jeszcze przełomu. Przeciwnie, jej dynamika świadczy o tym, że do przełamania negatywnej tendencji jeszcze daleka droga, szczególnie jeśli zwrócić uwagę, że miała ona miejsce w okresie poważnych napięć na emerging markets i obaw przed kryzysem w tej grupie krajów. Złoto nie było więc beneficjentem ucieczki od ryzyka i inwestorzy nadal nie są przekonani, że jest ono w stanie wrócić do roli bezpiecznej przystani dla kapitału. Trudno jednak przewidzieć, czy będą tak twierdzić nadal, gdyby rzeczywiście doszło do wybuchu kolejnego kryzysu walutowego i jego przełożenia na rynki finansowe.

Większość prognoz wciąż przestrzega przed dalszym znaczącym spadkiem notowań kruszcu. Analitycy Goldman Sachs szacują, że może on w tym roku sięgnąć 15 proc. W momencie sporządzania tych przewidywań, notowania kruszcu wynosiły około 1250 dolarów, podobnie jak obecnie, więc cenę docelową można by wyznaczyć na około 1060 dolarów za uncję. Eksperci z UBS, którzy pod koniec 2013 r. zredukowali prognozę cen złota z 1325 do 1200 dolarów za uncję, uznają, że spadek notowań do 1050 dolarów stanowiłby dobrą okazję inwestycyjną. Morgan Stanley ocenia, że w tym roku średnia cena złota wyniesie 1160 dolarów, a w 2015 r. sięgnie 1138 dolarów za uncję. Spadkową tendencję łączą także z perspektywą nabierania rozpędu przez globalną gospodarkę.

Jeśli jednak spojrzeć na to, co działo się w latach 2003-2008, łatwo dostrzec, że boom gospodarczy, zakończony pęknięciem bańki na rynku nieruchomości, wcale nie przeszkodził zwyżce cen złota. Trwający 11 lat rynek byka rozpoczął się w 2002 r., a więc w czasie, gdy amerykańska gospodarka tąpnęła, tuż po pęknięciu bańki internetowej. W trzecim kwartale 2003 r. dynamika PKB sięgnęła już niemal rekordowego poziomu 7,5 proc., a notowania złota wzrosły o prawie 50 proc. W ciągu kolejnych trzech lat gospodarka Stanów Zjednoczonych rozwijała się w bardzo zmiennym, lecz dość wysokim tempie od 2 do 5,6 proc. w poszczególnych kwartałach, a boom zakończył się jesienią 2007 r. W tym czasie cena kruszcu nieprzerwanie szła w górę, zwyżkując od dołka z początku 2001 r. o niemal 190 proc. Po krótkiej przerwie, związanej z globalnym kryzysem finansowym, hossa na rynku złota weszła w drugą, równie dynamiczną fazę. Nie przeszkodził w tym jednoczesny wzrost amerykańskiego PKB do 5 proc. pod koniec 2009 r., choć oczywiście w tym czasie kurs kruszcu niesiony był przede wszystkim strachem, związanych głównie z tym, co działo się w strefie euro oraz nadzwyczajnymi działaniami Fed. Niemniej jednak nie można jednoznacznie stwierdzić, że poprawiająca się sytuacja w gospodarce zaszkodziła kursowi złota. Jego załamanie z pewnością można wiązać z wycofywaniem się rezerwy federalnej z ilościowego luzowania polityki pieniężnej, choć rozpoczęło się ono sporo wcześniej, zanim Fed zaczął faktycznie ograniczać skup obligacji.