Europejskie fundusze pomocowe

Przeczytaj także: Pomoc MFW gruntem pod nowy kryzys?

Na ostatnim szczycie przywódcy Grupy G20 dyskutowali na temat dokapitalizowania Międzynarodowego Funduszu Walutowego, ale finalne postanowienia można uznać za nowe kłody rzucone pod nogi dużych europejskich gospodarek. Państwa dysponujące największymi nadwyżkami walutowymi, czyli głównie reprezentanci rynków wschodzących, odbiły piłeczkę w stronę strefy euro i nowe wpłaty do MFW uzależniły od podniesienia zdolności finansowych europejskich mechanizmów ratunkowych.

Biorąc pod uwagę fakt, że stopniowo kurczy się grupa państw dysponujących najwyższymi ratingami (ostatnio ocenę AAA straciły m.in. Francja i Austria), specjalny fundusz ratunkowy wkrótce najprawdopodobniej również straci dotychczasową ocenę, co pod koniec lutego zapowiedziała agencja Stardard&Poor’s zmieniając perspektywę ratingu Europejskiego Funduszu Stabilności Finansowej ze stabilnej na negatywną (w styczniu EFSF stracił rating AAA). Tym samym pożyczanie pieniędzy na gaszenie pożaru w strefie euro na rynkowych warunkach, z jednej strony, w coraz większym stopniu obciąża broniące się przed recesją Niemcy, a z drugiej, powoli staje się coraz droższe.

Pracą domową każdego inwestora na przełomie pierwszego i drugiego kwartału 2012 r. powinno być zrozumienie technicznych ograniczeń europejskich funduszy pomocowych oraz presji wywieranej przez międzynarodowe otoczenie na Angelę Merkel. Te czynniki mogą przesądzić o utrzymaniu bądź pogorszeniu rynkowego sentymentu w średnim terminie.

Poniższa tabela może posłużyć inwestorom jako ściąga z programów pomocowych, o których w najbliższych tygodnia będziemy z pewnością słyszeć coraz częściej

Programy pomocowe

W skrócie, dotychczasowe programy ratunkowe były możliwe dzięki następującym instrumentom:

1. Pożyczki dwustronne dla Grecji – wiosna 2010r., 110 mld EUR, w tym 30 mld EUR z MFW
2. EFSM (European Financial Stabilisation Mechanism) – maj 2010 r. – czerwiec 2013 r.; do 60 mld EUR, początkowo tylko dla państw UE spoza strefy euro, później ten wymóg zniesiono; pieniądze trafiły do Portugalii i Irlandii (48,5 mld EUR); „w kasie” zostało 11,5 mld EUR.
3. EFSF (European Financial Stability Facility) – czerwiec 2010r. – czerwiec 2013 r.; początkowo posiadał gwarancje rzędu 440 mld EUR i zdolność pożyczkową 255 mld EUR; po roku te kwoty wzrosły odpowiednio do 780 mld EUR, 440 mld EU. Po konsultacji z EBC może kupować obligacje skarbowe na rynku wtórnym. Wolna moc funduszu to ok. 230 mld EUR.
4. ESM (European Stability Mechanisms) – pierwszy mechanizm pomocowy działający nie jako tymczasowy wehikuł, lecz trwałe rozwiązanie, wystartuje w drugiej połowie 2012 r. Jego konstrukcja znacznie różni się od poprzednich inicjatyw ratunkowych – najważniejszą różnicą jest zasilenie mechanizmu żywą gotówką, w przeciwieństwie do dotychczasowych gwarancji i poręczeń. W perspektywie 5 lat, gdy wpłacone zostanie 80 mld EUR kapitału, jego moc pożyczkowa może sięgnąć maksymalnie 500 mld EUR. Z technicznego punktu widzenia ESM będzie przypominał quasi-bank dysponujący własnym kapitałem, tyle że nie podlegającym pod nowe surowsze wymogi kapitałowe, którym za kilka miesięcy będą musiały stawić europejskie instytucje finansowe.