W dniu 2017-11-07 o 17:52, J.F. pisze:
>> Może nie ma być słychać... Zresztą nie żałuję idiotów, którzy uwierzyli,
>
> Ale ja o tych, co na forexach grali.

Aż tak wielkiej różnicy nie ma:)

>
> Wiec to raczej kredyt PLN wygladal na spekulacje - moze ta zlotowka
> spadnie w te 20-30 lat :-)

No tak, logiczne rozumowanie często na manowce wyprowadza(chyba
najczęściej) Ja po prostu nie wierzyłem (już wtedy) że taka sytuacja nie
zmieni się przez 30-40 lat, choć Twoje logiczne rozumowanie jest
logicznie poprawne. Co z tego, skoro życie pisze różne scenariusze.

>
> Zycie pokazalo, ze sie mylilem ... choc nie tak calkiem, bo powoli
> wychodzi na moje - ale o 10 lat za pozno :-)
> Jakos trzeba bylo przezyc te 10lat.

Dekada w opcji hardcore, powiadasz. Nie ma na moje nerwy. Trochę
zazdroszczę ludziom, których stres buduje i motywuje do działania. Mnie
jego nadmiar niestety niszczy. Dlatego wybieram rozwiązania
bezpieczniejsze, choć może droższe.

>
> W dodatku z uwagi na zmiany kursow nie nalezalo sie zadluzac na maxa -
> ale o to juz same banki zadbaly w obliczeniach zdolnosci kredytowej.
> Kurs jeszcze spadal, wiec oszczednosci na racie trzeba bylo wydawac na
> zabezpieczenie - tzn oszczedzac zlotowki na wysoki procent :-)

Odrzucało mnie to nachalne namawianie na CHF. Jakby to jedyna droga
była. Nie ukrywam też, że wydało mi się to podejrzane. Jak bankowi się
opłaca, to mi pewnie nie:)

>
> Wez jeszcze pod uwage rok - jak ktos wzial kredyt w 2006, to sie dlugo
> cieszyl w chwilowego spadku CHF.
> Jak latem 2008, to faktycznie dostal po kieszeni.

Tak się fajnie pisze, że dostał po kieszeni, ale tak naprawdę za tym
pewnie stoją ludzkie dramaty, porozpadane rodziny itd. itp.

--
t0maszek