zażółcony wrote:

> A to mnie akurat interesuje. Ojciec był zarejestrowany jako bezrobotny,
> tylko o ile wiem, wiązało się to z tym, że trzeba było odpowiadać
> na pojawiające się w pośredniaku oferty pracy, które jednak z jego
> kwalifikacjami niewiele mają wspólnego. Żadna praca nie hańbi,
> ale z drugiej strony ojciec nie ma już zdrowia do tego, żeby
> pracować w magazynie - choć próbował i się niestety zawiódł
> choćby na swoich stawach kolanowych.

To jest jedna z zasad gry. Nie można odmówić na propozycje pracy. Ale Twój
ojciec jest w znakomitej sytuacji. Gdy jest rzeczywiście chory to po
uzyskaniu zatrudnienia, następnego dnia po rejestracji umowy idzie na
zwolnienie i nie dość, że ma ubezpieczenie to płacą mu za to, że jest. Gdy
nie jest chory to szuka lekarza, który nie jest jakoś szczególnie
drobiazgowy i też zwolnienie wystawi. 1/2 roku ciągłego zwolnienia
przeważnie wyleczy pracodawcę z uporu. To wzmacnia gospodarkę bo generuje
popyt.
Choć ja nie spotkałem się jeszcze z przypadkiem by pracodawca chciał
zatrudnić kogoś kto nie chce pracować.
Ja również dostaje takie skierowania do pracy. Na rozmowie z potencjalnym
pracodawcą zawszę pada pytanie z jego strony czy chcę pracować. Pracodawcy
to nie są głupi ludzie. Ja na to odpowiadam, że "zgodnie z prawem nie mogę
odmówić". Druga strona już wie o co chodzi i życie płynie dalej.
Już w samym urzędzie pracy nie mogą dać oferty pracy poniżej formalnego
wykształcenia. Czyli komuś po studiach nie mogą zaproponować pracy
fizycznej. Takie to bezrobocie. Jest bezrobocie bo jest za mało stanowisk
prezesów banków po 200 tys/m-c