"Kamil "Jońca" 8...@a...kjonca

> "Nie można wlecieć w trzecie tysiaclecie
> na drzwiach od stodoły" - biskup polowy WP Sławoj Leszek Głódź.

Do tego potrzebne jest dębowe łóżko, czy raczej łoże? :)
W stodole też można -- na sianie, na drzwiach... ;)
Wszędzie można przelecieć, oby było co... Znaczy -- kogo... ;)

Dobrze by było, gdyby duchowni zajęli się tym, co do nich
należy -- sakramentami i mszami. To ich jedyne powinności
katechizmowe i (wg objawień uznanych powagą tego Kościoła)
w pewnym sensie jedyne możliwe. :)

W każdym razie źle dzieje się, gdy oni zajmują się tym, na czym nie
znają się -- lataniem w kolejne tysiąclecia czy techniką lub nauką. :)

A interesują się (nie wszyscy? niemal wszyscy) jedynie władzą
(i pieniędzmi oczywiście) oraz seksem (i rozmnażaniem się)
a także plątaniem w myśleniu innych ludzi. :)

-=-

Tu154 dzięki autoselekcji ogranicza pole popisu duchownych. :)
I tak się kończą duchownych loty, gdy zajmują się tym, o czym
mają pojęcie takie, jakie ja mam o miesiączkowaniu. ;)

Bogu niech będą dzięki za wiadomy lot Tu 154, ale dziękując, zadaję
pytanie -- dlaczego tylko tylu leciało wtedy tym samolotem?!?!?
Dlaczego nie Ozorowski, nie Glemp, nie Makulski, nie Rydzyk,
nie Świetlicki, nie Samul?...


Pytania te pozostaną bez odpowiedzi. :) (ja twierdzę, że Bóg był skąpy,
obdarzając darem śmierci) Szczęściem lecieli też i prawosławni, czy może
jeden prawosławny -- równie wierni (wierny) Janowi Pawłowi II co ,,nasi''. :)

Parafrazując naszego komunistę:

to za mało, za mało, za mało...

http://www.netmama.pl/grupy/szczegolyforum/Poezja/g2
72/15454



Ty przychodzisz jak noc majowa,
biała noc, uśpiona w jaśminie,
i jaśminem pachną twoje słowa,
i księżycem sen srebrny płynie,


płyniesz cicha przez noce bezsenne
- cichą nocą tak liście szeleszczą-
szepcesz sny, szepcesz słowa tajemne,
w słowach cichych skąpana jak w deszczu...


To za mało! Za mało! Za mało!
Twoje słowa tumanią i kłamią!
Piersiom żywych daj oddech zapału,
wiew szeroki i skrzydła do ramion!


Nam te słowa ciche nie starczą.
Marne słowa. I błahe. I zimne.
Ty masz werbel nam zagrać do marszu!
Smagać słowem! Bić pieśnią! Wznieść hymnem!


Jest gdzieś radość ludzka, zwyczajna,
jest gdzieś jasne i piękne życie.
Powszedniego chleba słów daj nam
i stań przy nas, i rozkaż - bić się!


Niepotrzebne nam białe westalki,
noc nie zdławi świętego ognia -
bądź jak sztandar rozwiany wśród walki,
bądź jak w wichrze wzniesiona pochodnia!


Odmień, odmień nam słowa na wargach,
naucz śpiewać płomienniej i prościej,
niech nas miłość ogromna potarga.
Więcej bólu i więcej radości!


Jeśli w pięści potrzebna ci harfa,
jeśli harfa ma zakląć pioruny,
rozkaż żyły na struny wyszarpać
i naciągać, i trącać jak struny.


Trzeba pieśnią bić aż do śmierci,
trzeba głuszyć w ciemnościach syk węży.
Jest gdzieś życie piękniejsze od nędzy.
I jest miłość. I ona zwycięży.


Wtenczas daj nam, poezjo, najprostsze
ze słów prostych i z cichych - najcichsze,
a umarłych w wieczności rozpostrzyj
jak chorągwie podarte na wichrze.



Na drzwiach nie chcieli -- polecieli samolotem. ;)
Tyle tylko, że lotnisko w Smoleńsku było stodołą. :)



to za mało, za mało, za mało...



--
.`'.-. ._. .-.
.'O`-' ., ; o.' e...@e...comyr.com '.O_'
`-:`-'.'. '`\.'`.' ~'~'~'~'~'~'~'~'~ o.`.,
o'\:/.d`|'.;. p \ ;'. . ;,,. ; . ,.. ; ;. . .;\|/....