Dawid Rutkowski <d...@w...pl> writes:

> Kwestia gustu, dla mnie pomysł wyposażenia karty w funkcję zbliżeniową
> jest ważniejszym wynalazkiem niż umieszczenie na niej chipa, a może
> nawet jeszcze ważniejszym niż pasek magnetyczny z danymi.
> Właśnie po to, żeby się styki czy karta nie wycierały

Jeśli jest potrzeba, można lepsze styki zrobić.

> - a od strony
> czytnika nie było brudzenia, wkładania w tę czy inną stronę itp.

Czy to są praktyczne problemy?
Bo teoretyczne się nie liczą.

> Ale wygoda, szybkość oraz możliwe różne postacie "urządzenia
> płatniczego" - bo można pozbyć się formy karty - są na poziomie
> rewelacji, chip to samo dno, pasek jeszcze się jakoś broni.

Fakt, karta z chipem "stykowym" musi mieć określony kształt. Czy to jest
praktyczny problem?
Wygoda i szybkość działania? Karty stykowe są przecież szybsze.
Tzn. byłyby, gdyby ktoś ich sztucznie nie spowolnił.

> Zaś pin offline to w ogóle jest bardzo dziwna sprawa, pewnie mam luki
> w wiedzy, stąd niezrozumienie, ale wygląda na to, że w i Europie mieli
> spore kłopoty i opóźnienia z jego wprowadzeniem - już dawno była
> gotowa infrastruktura do sprawdzania PINu on-line

Nie jest on jednak bardzo potrzebny.

> więc właściwie
> jedynym powodem wprowadzania PINu off-line były transakcje off-line,

Miała być szybkość. Żadna transakcja online nie będzie tak szybka, jak
transakcja stykowa offline.

> które choćby w PL odchodzą niestety do lamusa z uwagi na obawę przed
> fraudami oraz powszechną dostępność sprawnej łączności.

Z tą dostępnością to bym nie przesadzał.
Prawidłowa konfiguracja kart stykowych praktycznie zabezpiecza przed
fraudami, nawet takimi utraconą kartą.

> A, spoko, DO jest pewną przeszkodą - ale nie dla kogoś, komu uda się
> wykraść jego dane, np. xero - można było, a może i wciąż można,
> zamówić sobie "dowód kolekcjonerski" - z wyglądu nie do odróżnienia od
> prawdziwego. Bo nie musi być na nim napisu wzór np. w tle - jedyne
> wymaganie to NAKLEJKA, że jest to "egzemplarz kolekcjonerski".

Na to nie ma dobrej rady - z zabezpieczeniami dokumentów jest tak samo,
jak z zabezpieczeniami banknotów.
Zawsze można przecież zmienić wzór podpisu, albo wysłać "notarialnego"
pełnomocnika.

> Nie słyszało się o tym - to nie znaczy, że się nie działo.

Faktem jest, że kasjerzy praktycznie nie wyłapywali utraconych kart,
przez porównywanie podpisów.

> Chodziło mi o to, że bank mógłby na karcie nadrukować wzór podpisu,
> który klient po coś w banku przecież zostawia - wtedy rzeczywiście
> karta byłaby podpisana w taki sposób, jaki można zweryfikować.

A jakim problemem dla złodzieja jest wyćwiczyć podobny podpis?

> To oczywiście mocno utrudniłoby wysyłkę kart pocztą

Wątpię. BTW banki takie rzeczy robiły, bez wielkich sukcesów raczej.
Dopiero wprowadzenie PINów zmieniło sytuację.

> Ale polecenie nie musi wyskoczyć z terminala - może być np. warunek w
> umowie, że trzeba zabierać wszystkie niepodpisane.

Gdybanie, warunku nie ma.

>> Aktualny posiadacz karty.
>> W przypadku utraconej karty za takie transakcje odpowiadają klient oraz
>> bank, dla sklepu to jest wystarczające.
>> Natomiast za transakcje, których nie potwierdził klient, odpowiada
>> sklep.
>
> To w końcu klient czy posiadacz ?

Dla sklepu bez znaczenia. Kwestia ew. PINu.

> Choć teraz i tak jest tak, że w przypadku karty bez chipa odpowiada
> sklep.

Nie, w takim przypadku odpowiada wydawca karty (z dokładnością do
szczegółów).

> Oczywiście "na podpis", dzięki jankeskim pomysłom, nie jest równe "bez chipa".

Oczywiście że nie, to kwestia autentyczności karty, a nie klienta.
--
Krzysztof Hałasa