Dnia pewnego pięknego (1 May 2002 17:38:07 +0200), k...@i...pl
(Roman k.) był(a) napisał(a):


>Jest to chyba najskuteczniejsza metoda. Kupuje się kupę drobiazgu i w
>momencie odmowy przyjęcia zapłaty kartą, zostawia się cały kram na taśmie i
>mówi do widzenia. Paru takich klientów uczy dość zdecydowanie pokory i
>szacunku.

Mylisz się. Władze sklepu to WALI. Sprawą zajmuje się pani kasjerka,
która jest małym leszczem i może conajwyżej pokurwowować na
upierdliwego klienta. Szef jest tak daleko, że nawet sklepu czasami na
oczy nie widział i takie postępowanie mu lata...

Ostatnio sieć sklepów dla biedoty dostała właściwą nazwę (pod
wezwaniem św. Alberta), a że ja się zacząłem do biedoty ostatnio
zaliczać, postanowiłem skorzystać. No i kasjerka uznała, że karty
obsługuje kasa 3 (zamknięta w tym momencie) i nie przyjmie zapłaty w
kasie 2. No więc zawołała łaskawie panią do kasy 3. Tamta przylazła i
się drze na mnie, że karty kasa 3 przyjmuje i czy nie widzę napisu. No
więc mówię, że kasa 3 była zamknięta, więc stanąłem do kasy 2. Mało
mnie ścierą nie zabiła ,,a co ja mam tutaj cały czas siedzieć?''. Ona
jest kasjerka, nie ma nic wspólnego z zyskami sklepu, a moje
stwierdzenie, że kupuję tam ostatni raz spłynęło po niej jak po
kaczce...

>Sam to już trenowałem, budząc tzw. pożar w b...elu. Trzeba przecież skasować
>sprzedaż i rozłożyć to całe barachło po półkach.

Ja to trenowałem dwa razy w innym oddziale opisanego wyżej zestawu
sklepów... Raz jak okazało się, że nakupiłem masę drobnicy, a okazało
się przy kasie, że nie mają siatek, a drugi raz jak chciałem płacić
kartą, a odpowiedzieli, że się nie da. Nie wzbudziło żadnego
sprzeciwu. Pani zgarnęła towar do wiadra pod stołem i tyle... Póki nie
zapłacisz, paragon nie jest zamykany i da się prosto wycofać.

--
Jego Eminencja Tristan hrabia Alder
(ZTJ: Przemysław Adam Śmiejek)