Robert Tomasik napisał(a):
> Xander [###N...@p...onet.pl.###] napisał:
>
> Biorąc pod uwagę, że to ona dzwoniła do Ciebie, a nie Ty do niej, to
> chyba oczywistym jest, że to ona powinna prędzej być pewna tożsamości
> Twojej, niż Ty jej. Zastanawiam się jedynie, do czego jej mogła być
> użyteczna informacja o Twojej dacie urodzenia. Podejrzewam, że jeszcze
> kilka pytań innych by padło. Przy czym nikt z twojego banku by się nie
> wygłupiał z takimi dyrdymałami raczej. Ja w takich wypadkach
> wyjaśniam, ze teraz nie mam czasu, ale będę miał za chwilę i
> oddzwonię, tylko niech mi poda numer telefonu. Jak nie poda, to jasne,
> że wałek. Potem w zależności od wagi sprawy ustalam czyj to numer, a
> jak się przedstawi w jakiś cywilizowany sposób, to biorę książkę
> telefoniczną i dzwonię do takiej instytucji z zapytaniem czy wiedzą
> coś o takiej osobie. Dopiero potem możemy porozmawiać.
>

uważam, że trochę przesadzacie. skoro ktoś mówi "Dzień dobry. Nazywam
sie XY, czy rozmawiam z panem ZZ?" to co mi szkodzi przyznać się, że
tak. jak ktoś się wstydzi/boi przyznać do swojego nazwiska to według
mnie ma coś na sumieniu (np. boi się komornika). niektórzy nie życzą
sobie, aby dzwoniąc do nich, czy na komórkę, czy stacjonarny, mówić od
razu skąd się dzwoni, bo ktoś np. z rodziny mógłby się dowiedzić, że
mamy gdzieś konto, a my nie chcemy żeby wiedział.
poza tym, jak mi nie pasuje obsługa w jakimś banku to z niego rezygnuję,
a nie utrudniam życia sobie i tym ludziom. banków mamy pod dostatkiem