> Ortopeda (Sławiński) padł. A był tym lekarzem, któremu ja nie
> przeszkadzałem.
> Który na mnie czekał, który interesował się postępami procesu ;)
> leczniczego...
> Pamiętał moją siostrę, choć ją leczył ze 35 lat temu... Pamięta swoich
> pacjentów
> i uważa, że bez tego pamiętania nie ma mowy o praktyce lekarskiej, że
> bez tego
> pamiętania trzeba każdy dzień (a może i każdą chwilę) zaczynać od nowa...
>
> I wg mnie on ma rację. :)
> Można zapominać nazwiska, ale nie można zapominać chorób, efektów terapii,
> błędów, sukcesów ponadprzeciętnych...

Ale go nie ma i pamięć przepadła. Może czas stworzyć system nie tak
bardzo zależny od ludzkiej pamięci?

> Pamiętam lekarkę, która zauważa (ale tak, aby ,,nie było na nią w razie
> czego'' ;))
> że lekarz ma przywrócić dobry stan zdrowia, doprowadzić do poprawnego
> stany -- nie
> zadowolić się czymkolwiek --leczeniem dla leczenia itp... Delikatnie

Bo teraz się leczy choroby, rzadziej - przypadki, a już bardzo rzadko -
ludzi.

Lekarze nie są już ludźmi "społecznego zaufania", bardziej przypominają
skrzyżowanie urzędnika z rzemieślnikiem.

--
Grzexs