"siliana" <t...@o...pl> writes:

> ale to powinno byc (i chyba jest tak), ze dzwonie i banku i mowie, ze
> rezygnuje z karty i bank - nie czekajac, az ja przysle - i tak ja zastrzega?

Dlaczego tak mialoby byc?

W przypadku kart on-line tak moze byc - bo tych kart nie trzeba
zastrzegac (w sensie systemu rozliczeniowego), wystarczy zablokowac
przyszle autoryzacje i na tej podstawie robic ew. chargebacki (dosc
malo prawdopodobne zreszta).

A karty (numery), ktore nie zostaly (np. jeszcze albo w ogole) wydane
klientom? Tez mialyby byc zastrzegane? :-)

Przedmiotem, ktory umozliwia dokonywanie transakcji karcianych
jest sama fizyczna karta, nie jej numer ani nie zapis jej sciezek
magnetycznych. Jesli karta lezy w banku to jasne jest ze transakcja
jest fraudem, nawet jesli odbyla sie z fizyczna obecnoscia czegos
tam.


W niektorych krajach funkcjonuja jeszcze papierowe stop-listy. Taka
ksiazka zawiera wszystkie numery kart, ktorych waznosc jeszcze nie
wygasla, a ktore zostaly zastrzezone. Objetosc takiej ksiazki
musialaby troche wzrosnac? Podobnie zreszta z elektroniczna stop-
lista w terminalu. Niektore banki wydaja karty wazne przez 5 lat.

Po co informowac wszelkich sprzedawcow na swiecie (przynajmniej takich
z niezerowym floor limitem) oraz np. wszelkich acquirerow o tym ze
ktos gdzies zrezygnowal z karty?
--
Krzysztof Halasa