Jestem w trakcie dłuższych rozważań filozoficzno-statystycznych na temat
kredytów walutowych i złotówkowych. Generalnie wychodzi mi, że pomija
się fakt, iż mamy słabszą gospodarkę niż "zachód" i z czasem waluta
stopniowo drożeje (pomijając okresowe wahania), a co za tym idzie przy
kredycie walutowym (założmy dla prostoty dyskusji równe raty i stałe
oprocentowanie) stopniowo spłaca się w złotówkach coraz więcej, bo
waluta drożeje, podczas gdy w PLN spłaca się ciągle tyle samo!

Biorąc pod uwagę, że mniej więcej o stopień inflacji rosną również
zarobki, to przy pewnych granicznych parametrach tych rozważań może
wyjść, że kredyt w walucie obcej, mimo że niżej oprocentowany, zbliża
się REALNYMI kosztami do kredytu w PLN. Realne koszta to znaczy takie,
które są odniesione do zarobków w momencie poszczególnych spłat.
Zrobiłem sobie arkusz w Excelu i różnice pomiędzy kredytem w PLN i
walutowym, liczone ilością bieżących pensji wydanych na spłatę kredytu,
są dużo mniejsze, niż wydawałoby się na pierwszy rzut oka patrząc na
różnicę w pierwszej racie kredytu. ;) Np różnica w pierwszej racie jest
niemal dwukrotna, podczas gdy liczba rocznych pensji wymaganych do
spłaty kredytu (mniejsza o dokładne parametry) w PLN wynosi 9,5, a
kredytu walutowego - 7,2. Różnica się zmniejsza, jeśli waluta szybciej
drożeje. Przy założeniu, że waluta drożeje statystycznie nie o 1%, a
o 2% co roku, to do spłaty kredytu walutowego potrzeba już 8 rocznych
zarobków. Przy 3% wskaźnik wychodzi 8,8.

Chętnie się podzielę tym arkuszem, może ktoś znajdzie jakiś błąd w założeniach.

Ale o co chciałem zapytać: teoretycznie stopy procentowe odpowiadają
inflacji. Waluta powinna statystycznie (cały czas pomijamy okresowe
wahania i rozpatrujemy sprawę długoterminowo) drożeć mniej więcej
o różnicę między inflacją Polski a inflacją kraju waluty. Po prostu
jeśli np. u nas inflacja wynosi X, a w kraju waluty zero, to co roku
właśnie o X powinny drożeć u nas wszelkie towary, w tym i specyficzny
towar, jakim jest waluta obca. Wzrost ten w skali długoterminowej
pomniejszać może jedynie inflacja w kraju waluty. Teoretycznie jeśli kraje
mają taką samą inflację, to kurs powinien pozostawać stały.

Niestety jak się weźmie historię CHFPLN od 2000 roku i rozpatrzy średnią
kroczącą, to widać, że CHF to tak mniej więcej o 1% rocznie drożeje. A
różnice LIBOR/WIBOR są dużo większe. Gdzie się zgubiła reszta? Wygląda na
to, że jesteśmy krajem z niemal tak stabilną gospodarką, jak Szwajcaria, a
to przecież bzdura! No chyba, że frank jest obecnie niedowartościowany,
a właściwy kurs to ten z okolic 3,30... ;)

Podejrzewam, że bardzo upraszczam mechanizmy, za których dokładne opisanie
pewnie ktoś kiedyś dostanie Nobla. :) Ale pytanie brzmi - czy da się
znaleźć zależność między długoterminowym wzrostem kursu waluty, a stopami
procentowymi w kraju waluty i PL? Coś mi się wydaje, że da się, ale różne
inne, trudniejsze do opisania statystycznego czynniki mają na te kursy
dużo większy wpływ.
--
Samotnik