http://biznes.interia.pl/raport/kryzys_w_usa/news/uc
iekaj-od-dolara-juz-teraz,1276035


/.../
Ciekawe jest zwłaszcza wytłumaczenie dlaczego mimo pogłębiającego się
kryzysu w USA i coraz gorszych perspektyw (ostatnio skorygowane dane na IV
kwartał 2008 r. wykazują już spadek PKB ponad 6-proc.), dolar cieszy się
niesłabnącym powodzeniem inwestorów na całym świecie. Skąd ten pęd do
wyprzedaży aktywów i ucieczka w płynność?

Przez ostatnie lata narastał olbrzymi balon papierów wartościowych. Tylko w
ostatnich latach wartość wszystkich światowych akcji, obligacji, CDS-ów i
innych finansowych aktywów urósł - według McKinsey Globar Institute - ze 118
bilionów do 200 bilionów dolarów. Wzrost o 69 proc. w ciągu 5 lat! Ta
gigantyczna suma aktywów nie ma oczywiście pokrycia, to tylko papiery i
zapisy na kontach (PKB światowy wynosi ok. 40 bilionów dolarów).

Na razie tylko drobna część tej bańki pękła. Ponieważ nie wiadomo, które
aktywa i w jakim stopniu są "puste", wobec powszechnego braku zaufania
inwestorów do siebie, obserwujemy zjawisko ucieczki inwestorów od wszystkich
aktywów, jakimi dysponują, siłą rzeczy również od tych dobrych. Inwestorzy
uciekają w płynność, to znaczy w pieniądz. A ponieważ nikt nie trzyma dłużej
gotówki, bo to nie przynosi zysku, ucieka się w amerykańskie papiery
skarbowe.

Przy takim popycie na pieniądz jest go ciągle za mało, dlatego też szef Fedu
Ben S. Bernanke dodaje systemowi w płynność. Zwiększając bilans, Fed wpływa
na możliwość kreacji pieniądza przez banki, czasami sam stając się
bezpośrednio kredytodawcą firm (np. udzielając im kredytu w zamian za ich
obligacje). Nie sposób nie zauważyć, że w ten sposób nie rozwiązuje się
problemu "pustych" aktywów, a jedynie podtrzymuje funkcjonowanie chorego
systemu.

Główny ciężar zasilania systemu bankowego wziął jednak na siebie rząd. Mając
już i tak coraz większy deficyt strukturalny w budżecie (dług publiczny już
przekracza 10,6 bln dolarów), prezentuje kolejne plany (bailout) zasilania
banków. W roku 2009 - 1,75 bln dolarów, a w roku 2010 - 1,17 bln dolarów.

Według "San Francisco Chronicle", całkowite zobowiązania finansowe państwa,
a więc kolejne programy ratowania banków wraz z już uchwalonymi programami
zasileń oraz zobowiązaniami przyjętymi wcześniej (gwarancje dla Fannie i
Freddie, wydatki wojskowe, budżet NASA etc.) - wynoszą 8,5 bln dolarów. To
prawie tyle, ile wynosi już istniejący dług publiczny (deficyt budżetowy USA
w obecnym roku to 12 proc. PKB).

Taka sytuacja powoduje masową podaż rządowych papierów wartościowych, które
są ciągle najbardziej płynne, mimo że przy stopie procentowej bliskiej zeru
ich rentowność jest - biorąc pod uwagę inflację - minusowa. Inwestorzy z
całego świata, uciekając od aktywów w płynność, kupują te papiery. Tym samym
utrzymują ciągle kurs dolara na wysokim poziomie i umacniają jednocześnie
rząd amerykański w jego dotychczasowej strategii - w istocie kreacji pustego
pieniądza. Jak niektórzy (np. Roubini) zauważyli, rząd amerykański, kiedy
przyjdzie czas, nie będzie w stanie wykupić tych obligacji: będzie je tylko
rolować. A więc kupujący nie odzyskają sumy zainwestowanej, tylko - przez
jakiś czas - oprocentowanie. Do istniejącej już piramidy złych długów banków
dojdzie kolejna piramida: długów rządu. W końcu inwestorzy zorientują się,
że rząd działa jak pompa ssąca ich oszczędności - tylko w jedną stronę.

Luźna polityka monetarna i luźna polityka pieniężna może dać tylko jeden
skutek - inflację. Ponieważ dotyczy to dolara jako ciągle pieniądza
światowego, inflacja dolara dotknie cały finansowy rynek międzynarodowy.
Wtedy zacznie się paniczna ucieczka od dolara, tak jak teraz - do dolara.
Może wywołać to kryzys na skalę dużo większą niż obecnie. Bo będzie to już
nie tylko kryzys systemu finansowego, ale kryzys pieniądza. Schiff pisze:
"bomba dotknie każdego, kto jest w promieniu rażenia". Pierwsi (najlepiej
poinformowani) uciekną, reszta pozostanie z coraz mniej wartościowym
dolarem, którego każdy będzie chciał sprzedać. Grozi wybuch "BOMBY
DOLAROWEJ"...
/.../