... czyli i smieszno i straszno.
Przechodzilem akurat obok warszawskiej centrali tegoz banku (a z wielkim
zadeciem sie promuja, ze maja 40 oddzialow i chyba chca stolyce zawojowac),
wiec podkusilo mnie wejsc do oddzialu i cos sie zapytac.
W srodku wieeeeelka wielka sala i ani jednego klienta. Za lada dwie czy trzy
baby jedna na drugiej z herbata gapiace sie cosik w monitor i ablosutnie tym
zabsorbowane. Dalej na szczescie (?) jeszcze jedna, tez dlubiaca w nosie i
doskonale obojetna. Z pewna niesmialoscia podszedlem, o oprotentowanie pytam.
"Tam z tylu jest" uslyszalem. Tylko ze ja pytam o walutowe (psiajucha! ;-). A
na tablicy nie ma. Poploch. "Pan tam przejdzie" - znaczy sie w kierunku
wspomnianych najpierw bab. Sama tez wylazi. "Macie gdzies oprocentowanie
waluty?". Okazuje sie ze maja: _wymietoszony_wydruk_z_internetu_ (ROTFL). "Moge
to dac klientowi?" - "Nie, lepiej skseruj".
Pytam cos dalej o rachunek. "Nie nie mozna". "Ale w zasadzie by pewnie mozna".
Wiec jak? "To z tym to musi pan porozmawiac z DORADCA" (niby ktoras z tamtych
zajetych bab). "A pnie kim w takim razie jest?: - pytam. "Ja jestem OPIEKUNEM
KLIENTA".
Boze bron o takiej opieki i takie banku. Nie zdzierzylem i nie kryjac smiechu
opuscilem wspanialy bank. Niepredko wroce.


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl