Wklejam go w całości ce względu na jakże istotną jego treść:

W służbie bezpieczeństwa
http://www.michalkiewicz.pl/tekst.php?tekst=643

" [...]
Krzysztof Olewnik, syn przedsiębiorcy Włodzimierza Olewnika z Płockiego,
został porwany przez nieznanych sprawców 27 października 2001 roku. W dwa
dni potem porywacze zażądali od rodziny okupu w wysokości 300 tysięcy euro.
Rodzina zebrała pieniądze i przekazała je porywaczom, zgodnie z ich
instrukcjami zrzucając 24 lipca 2003 roku torbę z Alei Armii Krajowej w
Warszawie. Policja oczywiście była o wszystkim na bieżąco informowana, ale -
jak się później okazało - w ogóle ani nie spenetrowała miejsca, w którym
porywacze zażądali zrzucenia torby z pieniędzmi, ani nie obserwowała
zdarzenia. Mimo przekazania okupu, 5 września 2003 roku Krzysztof Olewnik
został zamordowany. O tym jednak nikt wtedy nie wiedział, bo śledztwo w tej
sprawie policja prowadziła wyjątkowo nieudolnie, popełniając wszystkie
możliwe zaniedbania i błędy. Na przykład porywacze wielokrotnie dzwonili do
rodziny porwanego, ale policja ani nie sprawdziła kto, ani - skąd dzwoniono.
Warto przypomnieć, że w Polsce rejestrowane są nie tylko wszystkie rozmowy z
telefonów komórkowych, ale utrwalana jest również ich treść. Ojciec
porwanego przekazał policji anonimowy list, którego nadawca wskazywał osoby
zamieszane w sprawę porwania (jak się później okazało - również jego
mordercę), ale policja ten sygnał zignorowała. Wreszcie w czerwcu 2004 roku
skradziono w Warszawie policyjny samochód z 16 tomami akt tego śledztwa.
Nigdy nie znaleziono sprawców tej kradzieży, a prokuratura skwapliwie
umorzyła postępowanie, chociaż wkrótce do Włodzimierza Olewnika zgłosił się
nieznany mężczyzna, przekazując mu kartkę z notatka, że "Akta miały zginąć.
Dobrze, że w chwili kradzieży policjantów nie było przy nich, bo też
musieliby zginąć.". Nieznani sprawcy grozili świadkom, ale nadal pozostawali
nieznani zarówno dla policji, jak i prokuratur prowadzących czynności w tej
sprawie. Bo prokuratura warszawska jakoś nie potrafiła sobie poradzić i
dopiero prokuratura w Olsztynie miała więcej szczęścia; w październiku 2006
roku udało się jej znaleźć zwłoki porwanego Krzysztofa Olewnika, a także
natrafić na ślad sprawców tej zbrodni. Jeden z nich był bardziej rozmowny i
dzięki temu udało się doprowadzić ich przed sąd - ale nie wszystkich, bo sam
główny herszt powiesił się w celi olsztyńskiego aresztu zanim rozpoczął się
proces. Skazani na dożywocie Sławomir Kościuk i Robert Pazik też się
powiesili w więzieniu w Płocku - pierwszy w kwietniu 2008 roku, a drugi - 19
stycznia br. W tej sprawie skazanych zostało jeszcze 10 ludzi, a zarzuty ma
podobno usłyszeć również b. szef SLD z Sierpca Krzysztof Korytowski.

Przypominam tę sprawę, bo wszystko w niej wzbudza podejrzenia, iż sprawcy
tej zbrodni albo byli tajnymi współpracownikami rozwiązanej niedawno
razwiedki, albo byli przez nią doraźnie wynajmowani do mokrej roboty, co w
sumie na jedno wychodzi. W przeciwnym razie nie da się w żaden sposób
wytłumaczyć nieudolności policji i prokuratur, które w innych przypadkach
działają aż nadto energicznie. Na przykład ojcu zamordowanego niezawisła
prokuratura już postawiła zarzut "naruszenia nietykalności cielesnej
prokuratora", bo podobno na skutek silnego wzburzenia, wywołanego lekturą
akt sprawy zabójców jego syna miał chwycić prokuratora za klapy marynarki.
Podobnie trudno wytłumaczyć serię samobójstw, popełnionych w celach
monitorowanych 24 godziny na dobę. Najwyraźniej w tej sprawie oprócz już
znanych, działają również "nieznani sprawcy", o których niczego nie wiemy,
poza jednym - że, podobnie jak w głębokim PRL-u, pozostają w ścisłym związku
z razwiedką i wykonują polecenia "człowieków honoru".

O wykonywanie poleceń "człowieków honoru" podejrzewam również Platformę
Obywatelską, jak i cały rząd premiera Donalda Tuska, który w ten sposób
odwdzięcza się za stworzenie mu możliwości uchwycenia zewnętrznych znamion
władzy. Tym między innymi tłumaczę sobie tajemniczość, jaka nadal otacza tę
sprawę, mimo, iż niezawisły sąd już sprawców niby to osądził - zaś epidemia
samobójstw w celach monitorowanych przez 24 godziny na dobę tylko te
podejrzenia wzmacnia. W tych podejrzeniach nie jestem bynajmniej
odosobniony, bo osoby dobrze poinformowane utrzymują, że premier Donald
Tusk, który początkowo, podobnie jak i cała Platforma Obywatelska, nie
chciał nawet słyszeć o zdymisjonowaniu ministra sprawiedliwości Zbigniewa
Ćwiąkalskiego po znalezieniu Roberta Pazika powieszonego w swojej
monitorowanej celi, ale kiedy zobaczył sondaże, to nie tylko zdymisjonował
ministra, ale i wiceministra Cichosza, odpowiedzialnego za więzienia i szefa
Służby Więziennej, pana Pomiankiewicza, ale nawet kazał Platformie zgodzić
się na powołanie sejmowej komisji śledczej w do sprawy zabójstwa Krzysztofa
Olewnika, chociaż jeszcze kilka godzin wcześniej najtęższe autorytety tej
partii przekonująco dowodziły, że nie tylko nie ma to sensu, ale jest
głęboko szkodliwe zarówno dla samego śledztwa, jak i wymiaru
sprawiedliwości. Głowy zatem poleciały, ale też tylko na tym poziomie, więc
"człowieki honoru", chociaż oczywiście demonstrują nieutulenie w żalu z
powodu takiego potraktowania ministra Ćwiąkalskiego i rozgoryczenie objawami
niewdzięczności i samowolką premiera Tuska, przecież zasadniczo nie utraciły
zaufania ani do niego, ani do Platformy Obywatelskiej - że nie wykorzysta
tej sprawy do jakiejś desperackiej próby emancypacji.

Wkrótce okaże się, czy mają rację, czy nie, bo oto premier Tusk na miejsce
Zbigniewa Ćwiąkalskiego mianował posła Andrzeja Czumę. Jest to posunięcie w
stylu: i pieniądze zarobić i wianuszka nie stracić. Poseł Andrzej Czuma
bowiem z jednej strony ma znakomity życiorys opozycyjny, więc z tego powodu
jest dość trudnym obiektem do atakowania ze strony PiS, a zwłaszcza -
tamtejszych opozycjonistów ostatniej godziny, zaś z drugiej strony poseł
Andrzej Czuma już co najmniej kilka razy pokazał, że okazanego zaufania nie
zawodzi i można na nim polegać. Zatem - nadal jest bezpiecznie. I o to
właśnie chodzi, zwłaszcza w sytuacji gdy zarówno śmierć Krzysztofa Olewnika
przemawia do rozsądku każdemu i przypomina, że tylko "tych co płacą - nic
nie spotka", zaś epidemia samobójstw w celach monitorowanych przez 24
godziny na dobę przypomina, kto w Polsce rządzi naprawdę.

Stanisław Michalkiewicz
[...]


--
Pozdrawiam
Dr.Endriu