W dniu 2015-11-06 o 12:00, Liwiusz pisze:
> W dniu 2015-11-06 o 09:49, Piotr Gałka pisze:
>> Może jestem łatwowierny i daję się wpuścić w maliny przez pismaków, ale
>> zapamiętałem z jakiegoś artykułu, że kilkadziesiąt tysięcy ludzi w
>> Polsce spłaca kredyty za zakup rzeczy, których nie kupili. Wydaje mi
>> się, że w większości przypadków przyczyną był zakup dokonany za pomocą
>> zgubionego/skradzionego dowodu osobistego. Taki zgubiony/skradziony
>> dowód dostarcza sklepowi tylko jednego dodatkowego papierka - skan tego
>> dowodu. Skoro twierdzisz, że taki skan jest bez znaczenia to skąd się
>> wzięło te kilkadziesiąt tysięcy ludzi, bo przecież na umowie były nie
>> ich podpisy (oczywiście zakładając, że to wszystko nie jest wyssane z
>> palca)?
>
>
> Nie sądzę, aby się wzięło, ponieważ jest to prawnie niemożliwe, aby
> musieć odpowiadać za dług zaciągnięty przez złodzieja. To jest tylko
> kwestia odpowiednio podjętej obrony, bo oczywiście chowanie głowy w
> piasek (albo skarżenie się prasie zamiast złożenia odpowiedniego środka
> zaskarżenia) może rzeczywiście spowodować, że terminy na zaskarżenie
> miną bezpowrotnie.

Kwestia zazwyczaj jest taka, że ofiara dowiaduje się o
kredycie/kredytach jak komornik puka do drzwi. Wtedy jest za późno na
obronę - trzeba zapłacić, a potem dopiero się dochodzić. A jak akcja
jest "grubsza", czyli kilka kredytów plus kilka umów np z telefonią
komórkową to walczy na wielu frontach z kilkoma firmami windykacyjnymi,
które mają gdzieś jakiekolwiek tłumaczenia.
E-sąd wydaje tytuł egzekucyjny/wykonawczy bardzo szybko, natomiast
wszelkie odwołania i skargi ofiary trwają miesiącami, a na sprzeciw jest
już za późno, bo nakazy zapłaty trafiały pod fałszywy adres.

W sumie skoro to nie jest dla Ciebie problem, mógłbyś napisać jakiś
krótki "tutorial" co robić w takim przypadku, żeby się skutecznie obronić.

Pozdrawiam