czwartek, 20 maja 2021 o 14:09:29 UTC+2 Olin napisał(a):
> Dnia Thu, 20 May 2021 04:10:07 -0700 (PDT), Dawid Rutkowski napisał(a):
>
> > Strachy z przeszłości wyciągasz i "rachunek błędu" z podstaw elektroniki i
pomiarów? Oj, ciężka to była słotna jesień i zima... 3,5 miałem ;>
> > Ale akurat z łóżkiem nie trafiłeś - ma ok. 2000m - a 5 lat to 1825-1827 dni.
> > Więc podana dokładność to jednak ~0,11% - a mierząc łóżko nawet szkolną linijką
błąd masz jako "połowę najmniejszej działki", czyli 0,5 mm - czyli 0,025% ;P
> Napisałem, że "jeden dzień stanowi ~0.055% różnicy", co przy dwóch daje
> ~0,11%, więc sądzę, że się czepiasz.

Równie dobrze mogłeś napisać, że jedna godzina stanowi ~0.0023% różnicy, więc
"dokładność jeszcze lepsza" ;P

> Co do łóżka, gratuluję linijki o długości 2 m.

W szkole, a nawet w czasach szkolnych takiej nie miałem, to były zachodnie wynalazki.
Ale teraz w szufladzie mam taką o długości 5m, pięknie zwijaną w ślimaczka - a
podziałka też milimetrowa.
Głowy uciąć nie dam, ale majster od kuchni miał taką "sztywną" metrową, a może nawet
2m.

> Skoro miałeś rachunek błędu, to doskonale wiesz, że jednokrotne pomiary
> zostawiamy januszom statystyki. Trzeba zmierzyć łóżko przynajmniej 20 razy
> i policzyć odchylenie standardowe. Ręczę - jeśli tylko nie będziesz
> kantował - że dla dwumetrowego mebla będzie ono większe niż 0.5 mm. Jeśli
> nie masz tyle czasu, trzeba pomnożyć OS przez stosowny współczynnik
> Studenta-Fishera.

Jakbym rzeczywiście mierzył 20cm linijką, to pewnie OS byłoby znaczące.

Ale i tak jak zmierzysz więcej niż 13 razy to wyjdzie rozkład Gaussa.
Na 3. semestrze zachodziłem w głowę, na cholerę uczymy się metod probabilistycznych -
tym bardziej, że na egzamin trzeba się było nauczyć, że trzeba wybrać odpowiedź
"większe niż wylosowano kulę czarną" (bo jak na pierwszy termin uczyłem się metod
probabilistycznych, to dostałem 30/60, a jak na drugi uczyłem się schematów
odpowiedzi na pytania egzaminacyjne - test wyboru - to dostałem 50/60 - mimo
wkurzających pilnujących - taka fajna laseczka z zakładu matematyki, co ją ciągle
zagadywał gościu z tegoż zakładu, o ksywie "doberman" - pamiętał każdego studenta po
nazwisku, choć się nawet z nim nie rozmawiało - a siedziałem w pierwszej ławce ;) - a
przekonałem się dopiero na siódmym, że to ma sens - profesor na tym przedmiocie (na
którym w końcu się dowiedziałem, do czego służy w praktyce rachunek
prawdopodobieństwa) na pierwszym wykładzie stwierdził, że na pewno na egzaminie
będziemy mieli krzywą gaussa - i była, mimo że chodzili tam najlepsi studenci... Coś
mi w tym nie pasowało, ale jako że miałem min. 4,5 to nie wnikałem, czy pomagał
Opatrzności ;>