> > Byc moze rzeczywiscie sprzedawczyni zapomniala o podpisie?
> >
>
> Nie nie zapomniała.
> Ja też w wielu miejscach nie podpisuję slipów i nikt tego ode mnie nie
> wymaga.
>
Zadziwiające rzeczy opowiadacie. Trochę skóra cierpnie...
Jak w tej sytuacji wyglądać mogą następujące hipotetyczne sytuacje:

1. Ktoś buchnął mi kartę. Płaci nią na lewo i prawo, i nie musi się już trudzić
podrabianiem mojego podpisu ani nie musi szukać "zaprzyjaźnionego" i "uczciwego-
inaczej" sklepu. Bezpieczeństwo transakcji w tej sytuacji wynosi ZERO.

2. Ktoś podrobił moją kartę (o ile mnie pamięć nie myli jedna z metod
to "skimming"). Załóżmy, że nie naniósł paska na czysty biały plastik tylko się
trochę potrudził i naniósł pasek na jakąś (bylejaką, starą) kartę. I co? I jak
wyżej - bezpieczeństwo transakcji spada do ZERA.

Wydaje mi się, że byłoby to ciężkie przegięcie w stronę niekontrolowanego
liberalizmu w traktowaniu kart plastikowych jak 'stricte' kawałka plastiku. Z
tym, że zapomniano przy okazji, że za tym plastikiem stoją nierzadko konkretne
pieniądze.

Jeśli opisywana przez Was praktyka się upowszechni to strach się bać. Byłbym za
tym, żeby jednak egzekwować swoje prawo do bezpiecznych transakcji kartami.
Można zacząć do przypominania sprzedawcom o konieczności w miarę dokładnego
sprawdzania podpisu z wzrorem na karcie, daty ważności karty itp. A lenie,
którym się tego nie chce - no oczywiście nie stracą klientów, bo wielu klientów
to też lenie. Ale przynajmniej u takich leniwych sprzedawców kartami będą
płacić tylko leniwi klienci a to już coś.

W.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl