skippy pisze:
> Oto skrót sposobów nieuczciwej dyskusji (dialektyki erystycznej):
>
> 1.. Uogólnienie (instantia) - rozszerzając wypowiedź przeciwnika poza
> jej normalne granice (bardziej ogólnikowe twierdzenie łatwiej zaatakować).
> 2.. Zastosowanie homonimii do jakiegoś słowa użytego przez przeciwnika,
> by rozszerzyć jego wypowiedź i wtedy ją obalić.
> 3.. Przyjąć twierdzenie powiedziane w sensie relatywnym jako
> powiedziane absolutnie lub ujmując je pod innym kątem i w ten sposób je
> obalić (relative - absolute).
> 4.. Podawanie rozproszonych przesłanek (także błędnych) tak by
> przeciwnik nie zorientował się do czego zmierzamy a kiedy przeciwnik już
> zaakceptuje wszystko co potrzebne robimy z nich wniosek przez niego nie
> spodziewany.
> 5.. Ukryta petitio principii: Zakładać to, co chcemy dowieść używając
> na początku zmienionych nazw lub posługując się na początku ogólnikami,
> które łatwiej zaakceptować.
> 6.. Zadawać wiele pytań naraz i obszernie, ukrywając to, na czym zależy
> nam w odpowiedziach przeciwnika - trudno mu wtedy zorientować się w
> biegu rozumowania i przeoczy nasze ewentualne błędy i braki we
> wnioskowaniu.
> 7.. Wyprowadzić przeciwnika dyskusji z równowagi (przez bezczelne
> zachowanie względem niego), zdenerwowany nie będzie w stanie wszystkiego
> przemyśleć i dopilnować.
> 8.. Pomieszać kolejność wnioskowania (zadając pytania w niewłaściwej
> kolejności) tak że przeciwnik pogubi się w wywodzie.
> 9.. Zadawać pytania do poszczególnych przypadków na które przeciwnik
> prawidłowo odpowie i następnie, bez pytania go, założyć, że zgodził się
> z tezą, którą potwierdzałyby te przypadki (choć wcale nie musi ona
> koniecznie z nich wynikać).
> 10.. Wybrać słowa/porównania, które będą nam pasowały. Np. kiedy
> przeciwnik proponuje jakąś zmianę nazwać ją złośliwie "nowinką" i
> przeciwstawić "zastanemu porządkowi". Natomiast kiedy od nas wychodzi
> taka propozycja przeciwstawiamy ją "zacofaniu". Podobnie inne rzeczy -
> nadając nazwy pozytywne lub negatywne w zależności od potrzeby.
> 11.. Dać przeciwnikowi do wyboru między proponowaną przez nas tezą a
> przejaskrawioną antytezą. (Szare obok białego wydaje się czarnym, a obok
> czarnego wydaje się białym).
> 12.. Triumfalnie ogłosić, że dowiodło się czegoś, choć wcale z dyskusji
> tak nie wynika (często skutkuje przy nieśmiałym przeciwniku).
> 13.. Przedstawić przeciwnikowi jakiekolwiek słuszne, choć nie
> oczywiste, stwierdzenie. Jeśli odrzuci (przez podejrzliwość) -
> wykazujemy, że jest słuszne i triumfujemy; jeśli przyjmie - mamy plus,
> bo zgodził się z naszym twierdzeniem.
> 14.. Argumentum ad hominem lub ex concessis: Szukać w tym co przeciwnik
> mówi jakiejś sprzeczności z akceptowaną przez niego szkołą, grupą, do
> której należy lub sposobem postępowania. Np. I ty Polak mówisz takie
> rzeczy!?
> 15.. Kiedy przeciwnik postawił mocny kontrargument, wykorzystać
> podwójne znaczenie tego co powiedzieliśmy, mimo że początkowo nie o to
> znaczenie nam chodziło.
> 16.. Mutatio controversiae: Widząc, że przeciwnik podąża argumentacją,
> którą nas pobije, wytrącić go z biegu, zmienić temat, odwrócić uwagę.
> 17.. Kiedy przeciwnik żąda konkretnych argumentów przeciw jego
> twierdzeniu, a ich nie znajdujemy, uciec się do ogólników powiązanych z
> jego tezą i później je podważyć argumentując choćby omylnością ludzkiej
> wiedzy.
> 18.. Fallacia non causae ut casae: Traktując uzgodnione wspólnie
> przesłanki jako dowód naszej tezy, choć brakuje wśród nich jeszcze
> kilku, których nie przyjęły obydwie strony.
> 19.. Kiedy przeciwnik użył argumentu tego typu, o jakich piszemy
> (nieuczciwych), lepiej jest nie tyle wykazać jego pozorność, ale użyć
> podobnego argumentu, który postawi przeciwnika w gorszej pozycji niż
> gdybyśmy wykazali pozorność jego argumentu.
> 20.. Podać to, do czego przekonuje nas przeciwnik za petitio principii
> kiedy przekonuje nas do czegoś wątpliwego, spornego. Wydaje się to wtedy
> bardzo prawdopodobnym dla słuchaczy, bo widzą w tym także problem tak
> jak w głównym problemie dyskusji.
> 21.. Opierać się tak długo argumentacji przeciwnika, nie uznając jej,
> aż rozszerzy je poza granice prawdy, tak że łatwo obalimy taki argument.
> Powstaje wtedy wrażenie, że obaliliśmy główny argument.
> 22.. Argumentum ad auditorem - jeżeli ktoś dobrze zna się na rzeczy
> może użyć argumentu sprzecznego z prawdą, wiedząc, że nikt ze słuchaczy
> nie jest na tyle zorientowany w materii, aby to zauważyć.
> 23.. Dywersja: Widząc, że zaczynamy przegrywać rozpoczynamy mówić
> zupełnie o czymś innym, jak gdyby to było argumentem przeciwnym
> (bezczelne, kiedy nie dotyczy to w ogóle tematu dyskusji).
> 24.. Argumentum ad verecundiam: Używać zamiast argumentów odwołań do
> autorytetów, szczególnie tych, którzy są powszechnie szanowani, w razie
> potrzeby przekręcając lub fałszując cytaty. Jeśli przeciwnik jest dobrze
> zorientowany może to wykazać lub podać inny autorytet mający inne zdanie
> w tej kwestii.
> 25.. Jeśli jest się bardzo szanowanym przez słuchaczy, można powiedzieć
> "przechodzi to moje słabe możliwości pojmowania" - w ten sposób
> słuchacze, którzy nas szanują, uznają że jest to jakiś nonsens.
> 26.. Kiedy twierdzenie przeciwnika podobne jest do jakiejś herezji,
> błędnej nauki, ktoś może przyczepić mu etykietkę nazywając ją
> spirytualizmem, idealizmem itp.
> 27.. Powiedzieć, że w teorii to ładnie wygląda, ale praktyka pokazuje
> inaczej. (Jak gdyby teoria czegoś nie uwzględniała).
> 28.. Zadać pytanie związane z tematem, na które przeciwnik nie będzie w
> stanie odpowiedzieć i w ten sposób przekonać wszystkich, że mamy rację.
> 29.. Argumentum ab utili: Zadziałać na wolę a nie na rozum - kiedy uda
> nam się przekonać, że korzystniej dla wszystkich (a przynajmniej
> słuchaczy, zwolenników), żebyśmy przyjęli takie rozwiązanie (choćby było
> ono zupełnie błędne).
> 30.. Sprawić przez potok bezsensownych słów (pozornie wyglądający
> dobrze, z poważną miną), że przeciwnik pogubi się, uznając je za
> najważniejszy argument tezy. Działa szczególnie wtedy, gdy przeciwnik
> udaje, że wszystko zrozumiał.
> 31.. Jeśli przeciwnik ma rację, ale użył błędnej argumentacji obalić
> argument uznając, że obaliliśmy całą tezę (chyba najczęstsze zagranie w
> nieuczciwych dyskusjach).
> 32.. Argumentum ostatni - ad personam: Widząc, że przeciwnik jest
> mocniejszy atakować go osobiście, obrażać lub w jakikolwiek sposób,
> porzucając prawdziwy przedmiot sporu.
>

Sippy.
Bardzo to mądre. Narobiłeś się przy przepisywaniu. Doceniam to, ale Ty
nie jesteś moim przeciwnikiem.
Może ja Twoim ? :)