Robert Tomasik <r...@g...pl> writes:

> Z tym, że przeważnie przemilczano w tych komunikatach to, że wiele winy
> za zaistniały stan rzeczy ponosił sam zainteresowany. Bo uważał, że nie
> ma obowiązku meldunkowego i do sądu wracała korespondencja z jego adresu
> zameldowania nieodebrana. Bo jak nawet mu doręczyli nakaz zapłaty, tu
> uważał, że jego to nie dotyczy.

Różnie to może być. Generalnie uważam, że nie powinno być czegoś takiego
jak "domniemanie doręczenia" itp. Przesyłka albo jest doręczona, albo
nie. Są takie miejsca, gdzie listonosz nigdy nie "fatyguje się" z listem
do mieszkania, a listy nierejestrowane i awiza zostawia we właściwym
budynku z prawdopodobieństwem mniejszym niż 50% (budynki z literą A
i bez - to jest prawdziwy przykład). Nigdy nie można być przynajmniej
"nieco" przekonanym, że adresat miał możliwość odebrania przesyłki,
a skoro tak, to przesyłka powinna być doręczona wtedy, gdy mamy
własnoręczny podpis adresata (lub dowód odmowy odebrania przesyłki).
Pozostaje także kwestia wyjazdów, w szczególności w czasie wakacji.

No i jeszcze mamy kwestię (zapewne celowego, ale przecież nie da się
tego udowodnić) wysyłania listów na błędny adres - to może jest już
naprawione.

> Dla mnie dziwna jest sytuacja, że właściciel danych osobowych musi
> płacić komuś za to, że dowie się o tym, że ktoś jego dane przetwarza.

Owszem.
Tak w ogóle, to teoretycznie sprawa jest jasna - dane osobowe nie mają
zdolności do zaciągania zobowiązań, a dowód zaistnienia jakiegoś
zdarzenia należy do ewentualnego wierzyciela. Teoria niestety słabo
wygląda w starciu z praktyką.
--
Krzysztof Hałasa