Delfino Delphis pisze:
> Jest taka zasada, że spółka stara się dbać o swój wizerunek i przyciągać
> akcjonariuszy, a wzrost cen akcji jest postrzegany pozytywnie. Właściwie
> dlaczego? Przecież spółka ma konkretny zysk jedynie z pierwotnej emisji, a
> to, kto potem obraca jej akcjami, ma minimalne znaczenie. Co więcej gdyby
> akcje taniały, to łatwiej byłoby je potem odkupić (żeby nie dzielić się
> zyskiem). Tak więc wydawałoby się, że w interesie akcjonarusza
> większościowego powinno być raczej obniżenie cen akcji, aby łatwiej je
> wszystkie potem przejąć i w efekcie wycofać spółkę z giełdy (uczestnictwo w
> giełdzie niesie przecież niemałe koszty).

Spółka dba o swój wizerunek po to , by nikt nie mógł napisać publicznie
i zasadnie tego, co ja napisałem kilka dni temu na tej grupie, w
kontekście planowanej nowej emisji banku Millenium vel BIG.

Jak moje zdanie podzielałaby duża, istotna grupa ludzi na rynku, to
koszt pozyskania kapitału byłby dla takiej spółki znacząco wyższy. W
niektórych przypadkach wręcz zaporowy.

Oczywiście ten mechanizm na rynkach republik bananowych, takich , jak
priwiślanskij kraj , nie działa w sposób właściwy, bo do jego
zadziałania niezbędna jest funkcjonująca niezależna opinia publiczna i
dobrzy dziennikarze branżowi, których pamięć nie ogranicza się do
ostatnich dwóch lat, ale pomału może to się zmieni.

Generalnie za górami, za lasami mechanizm ten nazywa się reputacją
spółki i jest dość istotny.

Najważniejsze składniki tej reputacji to:

1. Jak dana spółka wykorzystywała środki z poprzednich emisji
2. Jaka jest proporcja wypłat dla zarządów w stosunku do zysku dla
akcjonariuszy
3. Jak spółka realizowała ogłaszane plany finansowe
4. Jaka była polityka informacyjna spółki
6. Jaką rolę pełniła spółka w odniesieniu do przejmowanych innych spółek
(czy sanacyjną, czy destrukcyjną)
7. Czy występowała w roli pasera (w tym sensie, w jakim użyłem na grupie
tego określenia)
8. Czy w spółce dochodziło do gorszących wydarzeń w walce o władzę
(wynajmowanie ochroniarzy i okupowanie siedziby zarządu; jednoczesne
funkcjonowanie dwóch zarządów; pomoc zewnętrzna polityków w utrzymaniu
władzy nad spółką, mimo, że z arytmetyki posiadanych akcji wynika coś
innego; zawieszanie notowań danej spółki, jako obrona przed przejęciem itp)
9. Z jakich kapitałów powstała spółka. Czy transparentnych, czy
szemranych lub nomenklaturowych.
10. Czy uczestniczyła aktywnie w przekrętach typu opcje walutowe i
innych o podobnym charakterze, ale mniej spektakularnych.
11. Czy spółka działa w sposób ogólnie etyczny i nie niszczy nadmiernie
środowiska, w którym działa.

Pewnie można by te punkty mnożyć, ale może na razie starczy i tak pewnie
okaże się za dużo.

Inaczej jest w krajach postkolonialnych, gdzie proporcje rodzimego ,
naturalnego kapitału, do kapitału globalnego są zachwiane. Tam
najbardziej cenione są spółki , które działają z zaprzeczeniem
powyższych punktów, bo celem jest szybki i jednorazowy drenaż danego
rynku, a "po nas choćby i dżungla".