Użytkownik "z" <z...@g...pl> napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:j14gu5$k5o$...@i...gazeta.pl...
> MarekZ pisze:
>
>> Nie da się tego osiągnąć przy użyciu mechanizmu karania. Nie ma
>> najmniejszych szans. Znowu ma być polowanie na czarownice, spekulantów i
>> obszarników?
>
> Jestem szczerze zdziwiony. Po co nam prawo skoro karanie kłamców i
> oszustów nie ma sensu. Jakiś relatywizm?

Cytowany art. 286 kk jest dla mnie sztandarowym przykładem prawa używanego i
interpretowanego "na aktualne zamówienie". Gdzie ma być ta granica
określająca na ile trudne do zrozumienia przez przeciętnego klienta mają być
zapisy umowy, aby mogły już być podciągnięte pod definicję oszustwa? Poza
tym nietrudno zauważyć, że to po prostu nie działa. Na dobrze zorganizowane
"przekręty" nie jest to żadnym "lekarstwem". Takie konkretne, nie jakieś
pierdółki, których można by się na siłę czepić w bankowości.

Zresztą na bankowe przekręty ja też jestem cięty. Ale nie na czepianie się
umów. Znasz na przykład historię jak BOŚ przekręcił do spółki z deweloperem
setki klientów, przy użyciu rachunku powierniczego? I nic mu nie zrobili za
to. Wiesz jakie numery odchodzą od lat na rynku NC - dumie WGPW?
Prawdopodobnie byś nie uwierzył. :) Taka jest skuteczność prawa.

Gdzieś tam już trzeba pisać, że jak coś jest gorące to nie należy się tym
oblewać. Nie napiszesz - kara, bo to naruszenie interesu konsumenta, który
być może tego nie wie. Na opakowaniach papierów jakieś pierdoły, że
szkodliwe są. Nie jest napisane - kara, bo to naruszenie interesu
konsumenta. Moim zdaniem nie tędy droga.

Masz jakiś przykład zapisu w umowie czy czegoś, co podciągnąłbyś w swoim
odczuciu pod art. 286 kk?