"Rokefeler" <p...@o...pl> wrote in message
news:d463h1$ab9$1@korweta.task.gda.pl...
>
> Czy uważasz że to "obdarowany" powinienem ponosić konsekwencje błędu
banku??
>

Art. 224. § 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do
wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej
zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków
naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania,
oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie
wymagalne.

§ 2. Jednakże od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze
dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest
on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny
za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata
nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili
pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył.

Art. 225. Obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem
właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej
wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu
powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze
obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej
gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę
rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby
znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.

Art. 226. § 1. Samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu
nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które
uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają
wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. Jednakże gdy nakłady
zostały dokonane po chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze
dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, może
on żądać zwrotu jedynie nakładów koniecznych.

§ 2. Samoistny posiadacz w złej wierze może żądać jedynie zwrotu nakładów
koniecznych, i to tylko o tyle, o ile właściciel wzbogaciłby się
bezpodstawnie jego kosztem.