Zdzichu500 <n...@n...org> writes:

>> No i ubezpieczenia nijak się nie opłacają, lepiej mieć odpowiednią
>> "poduszkę". Tyle że ludzie raczej takich nie mają.
>
> Polemizowałbym. Wszystko zależy na jak prawdopodobne zdarzenie się
> ubezpieczamy. Jeżeli na coś co się raczej wydarzy to pełna racja, ale
> jeżeli na coś mało prawdopodobnego a jednocześnie bardzo dokuczliwego
> to jak najbardziej dobrze mieć takie ubezpieczenie. Np. korpo opłaca
> ubezpieczenie na wypadek śmierci, gdzie uposażeni dostaną moje 4
> letnie zarobki. Nawet jakbym tam pracował 45 lat (od 20 do 65 lat) i
> odkładał równowartość składki to nie odłożę takiej sumy bo nawet nie
> będzie to 1 miesięczna pensja.

Dziwne, prawdopodobieństwo śmierci przed emeryturą jest jednak spore.
Przy takim ubezpieczeniu płacisz mniej niż 1.85 promila pensji (45 lat
to 540 miesięcy). Np. przy 20 kzł pensji składka miesięczna mogłaby
wynosić max 37 zł. Jesteś pewien że za taką składkę jesteś ubezpieczony
na sumę miliona zł? Już pomijam brutto/netto. Nie wydaje mi się to
w ogóle prawdopodobne, może pracodawca płaci znakomitą większość
składki?

> Jak zwykle przy zawsze można polemizować. Czy zadłużenie się np. Wlk.
> Brytanii na II WŚ było błędem? Raczej nie. Ogólnie zasada powinna być
> prosta dla prywatnych i państw. Unikamy zadłużania się na konsumpcję a
> na inwestycję jest dopuszczalne.

Problem w tym, że państwa zwykle zadłużają się u własnego społeczeństwa.
W takim przypadku, w wyjątkowej sytuacji, lepiej podnieść podatki.
Ale II WŚ była już jakiś czas temu, ostatnio nic podobnie wyjątkowego
nie mieliśmy - i pandemia w żadnym przypadku nie była niczym podobnym.

> Po prostu chcą spędzić czas na basenie w przyjaznym klimacie.

No coż. Albo w hotelu w "zwykłym klimacie", ale co mi tam.
--
Krzysztof Hałasa