"Krzysztof Halasa" <k...@p...waw.pl> wrote in message
news:m3iqlfgxo1.fsf@intrepid.localdomain...
> "george" <g...@v...pl> writes:
>
>> krótka scenka, stoisz w hipermarkecie, za toba łysy, potwierdzasz i
>> wychodzisz, potem dostajesz w łeb, łysy idzie i wypłaca a bank mówi że ma
>> cie w dupie bo potwierdziłeś swoją tożsamość pinem. koniec opowiesci.
>
> A czym zasadniczym to sie rozni od podpisu? Poza ew. zdaniem banku, ale
> rozumiem, ze przy tym scenariuszu to ma niewielkie znaczenie?

dość łatwo przyuważyć czyjś pin, a przy bankomacie nie ma nikogo aby
ewentualnie podpis zweryfikowac.
Pokusa wiec mniejsza aby kogoś walnąć... bo trzeba sie natrudzić (jakies
zwroty towaru ... etc, straszne kombinacje). Jak znasz PIN i masz kartę...
jesteś free.

Druga sprawa to dochodzenie od banku zwrotu... (juz opisałem).

>
>> W przypadku pinu Bank przenosi całe ryzyko "nieautoryzowanych" transakcji
>> na
>> klienta.
>
> Ustawa mu na to nie pozwala, takie rzeczy ocenia sąd. BTW: nie wiem skad
> przekonanie o braku ryzyka klienta w przypadku transakcji "na podpis".

ryzyko istnieje... ale sądowanie udowodnić że nie wydało sie pinu
dobrowolnie... a podpis -> grafolog i po sprawie.

>
> PINy sa problemem w przypadku kart, ktore moze (w calosci) skopiowac.
> W przypadku kart procesorowych dodatkowe bezpieczenstwo (w przypadku
> zgubienia/kradziezy/itp. karty) jest zdecydownaie wieksze niz dodatkowy
> problem z udowodnieniem bankowi ze sie nie jest wielbladem. W skrocie,
> jesli do fraudu nie dojdzie, nie ma znaczenia kto mialby za niego
> placic.

o kopiowaniu sie nie sprzeczam... tutaj rzeczywiście chip lepszy, z tym że
banki przy niejako okazji szaleją z tym "sposobem" potwierdzenia wmawiając
że jak z chipem to tylko PIN i ryzyko im spada.

> Krzysztof Halasa
>