"witrak()" <w...@h...com> writes:

>> Co do zasady, chargeback ma być ostatecznym sposobem rozwiązania problemu,
>> czyli najpierw powinieneś spróbować się dogadać ze sprzedawcą. Dopiero
>> gdy to zawiedzie, powinieneś zwrócić się do do banku z wnioskiem
>> o zastosowanie procedury chargeback.

Zasadniczo, to chargebacki nie interesują klienta.
Wiem, że niektóre banki od jakiegoś czasu wpisują je do swoich
regulaminów - ale w dalszym ciągu to jest sprawa między sklepem
(oraz jego acquirerem) i bankiem.

> Oczywiście, powinienem. Ale nie muszę udowadniać, że to zrobiłem.

To zależy od banku.
Aczkolwiek bank ma prawo do chargebacku bez konieczności składania przez
klienta reklamacji w sklepie.

> A
> już absolutnie nie bank o tym decyduje.

To właśnie bank, i tylko bank o tym decyduje.
Natomiast bank może zwrócić pieniądze klientowi niezależnie od
chargebacku.

> Problem w tym konkretnym
> przypadku w tym, że są "dwa banki" - fintech Curve i bank Citi. I
> każdy z nich może powiedzieć "to tamci powinni, nie my".
> *Dlatego pytałem, jak w praktyce to wygląda.*

W przypadku transakcji dwiema kartami każdy wydawca karty może dokonać
chargebacku, i u każdego można złożyć reklamację. Kwestia skuteczności -
np. drugi może udowodnić pierwszemu, że prawidłowo obciążył pierwszą
kartę, ale już reklamacja u "drugiego" może zakończyć się chargebackiem
w sklepie itp.

> Bank ma obowiązek niezwłocznie przekazać każde prawidłowo przygotowane
> zgłoszenie chargeback. Bank bowiem nie rozstrzyga zasadności
> chargebacku - to jest robione przez Mastercard/VISA. I za to ta
> instytucja - niezależnie od tego jaki jest wynik - pobiera opłatę za
> arbitraż.

Nic z tych rzeczy. Bank decyduje czy ma zrobić chargeback. Organizacja
tego nie ocenia. Sprzedawca może mieć jednak prawo do ponownego
obciążenia. Arbitraż to jest inna sprawa - występuje wtedy, gdy sklep
(lub acquirer) nie zgadza się z chargebackiem. Nie jest to coś typowego,
bo sklep zwykle może przedstawić dowody na swoje prawo do zapłaty
wcześniej.

> Kontakt ze sprzedawcą jest oczywiście wskazany (bo to zwiększa szanse
> na wygraną w arbitrażu), ale jego brak nie uprawnia banku do
> niezrealizowania jego części procedury. Z bardzo prostego powodu:
> milczenie, albo fałszywy adres/kontakt do sprzedawcy blokowałby
> kupującego.

Nie "nie uprawnia". Nie uniemożliwia.

> Znajomi z zagranicy twierdzą, że można nawet całą procedurę uruchomić
> bez pośrednictwa banku - jest podobno jakiś formularz (którego zdaje
> się nasze banki nie chcą klientom udostępniać), który się wypełnia i
> wprost do operatora wysyła.

Bajki.
Faktycznie gdzieniegdzie były takie formularze, ale wysyłało się je
(być może czasem pośrednio) do swojego banku.

Zresztą na logikę - jak to miałoby działać? Kto u "operatora" w ogóle
miałby mieć wiedzę o co chodzi w danym przypadku?

> A gdzieś w sieci wyczytałem (dawno), że nawet, jak merchant wygra, to
> ponosi koszt arbitrażu (część?),

Podejrzane, ale ponieważ sprzedawca nie jest bezpośrednio członkiem
organizacji... aczkolwiek to by była IMHO patologia.

> co powoduje, że lepiej dla niego do
> arbitrażu nie dopuszczać, stąd często uznawanie reklamacji na
> niewielkie kwoty nawet w przypadkach niewątpliwych (kantów klienta) a
> trudnych do udowodnienia, bo może wyjść taniej niż opłata.

Ogólnie rzecz biorąc, tak pewnie jest, podobnie jak łatwiej bankowi
zwrócić pieniądze i nie wnikać (np. w przypadku transakcji chip + PIN,
która wiadomo że się obroni, np. na niewielką kwotę).

> Że nasz bank może odmówić to inna sprawa - nasze banki wbrew
> oczywistym przepisom odmawiają zwrotu kasy, gdy klient kwestionuje
> obciążenie konta karty kredytowej

Samo to nie jest warunkiem wystarczającym. Zresztą chyba nigdzie na
świecie.
--
Krzysztof Hałasa