W dniu 2022-06-20 o 20:03, Poldek pisze:

>> Według mnie tak liczone kredyty nie wywoływały by takich problemów jak
>> teraz są. Ludzie nie byliby zaskakiwani nagłym wzrostem rat x 2 czy
>> jeszcze więcej. Raty by rosły mniej więcej jak inflacja i zakładając,
>> że pensje również to obciążenie byłoby cały czas podobne (wynika z
>> tego, że spłacamy równomiernie wartość a nie liczbę).
>>
>> Niektórych mogło by dziwić, że spłacam i mam więcej do spłacenia niż
>> miałem, ale to ich problem.
>
> Jest to jeden z wielu pomysłów z cyklu, jak pożyczyć pieniądze, żeby nie
> oddawać wszystkiego, a w każdym razie oddać realnie mniej, niż się
> pożyczyło.

Nie zrozumiałeś.

> A "problemy" biorą się stąd, że:
> 1. ludzie uważają, że mieszkanie i to nie małe im się "należy" i biorą
> kredyty nie biorąc pod uwagę tego, czy ich stać na spłacanie.

Zupełnie nie.
Jest ktoś kogo stać.
Nagle rośnie WIBOR. Zakładamy, że jego dochody wzrosły dokładnie jak
WIBOR i nagle go nie stać, bo raty wzrosły znacznie bardziej niż WIBOR.
Źródłem problemu jest to, że nagle ma spłacić kredyt znacznie szybciej
niż planował.
To szybciej bierze się z tego, że ma kwotowo spłacać tak jak dotychczas,
ale kwota pozostała po spłacie traci na wartości i on tę utratę wartości
ma na bieżąco zapłacić.
Jak kredyt na 30 lat to w planie było, że po 15 latach jeszcze połowa
została do spłaty. Weźmy inflację 10%. (1,1)^15=4,2.
Czyli po 15 latach wartość kwoty spadła 4,2 razy. czyli liczbowo
zostanie mu 50% wziętego kredytu a wartościowo 12% (50/4,2).
Czyli w pierwszych 15 latach planował spłacić 50% a z powodu inflacji
musi spłacić 88% (wartości a nie kwoty). To jest to co teraz jest
źródłem problemów.

To co ja postulowałem to aby tak to liczyć, aby po tych 15 latach mimo
inflacji zostało mu do spłaty 50% wartości kredytu a nie 12%.
Oczywiście za te 15 lat to będzie szczęśliwy, że kredyt go obciąża 4
razy mniej niż planował, ale to szczęście jest okupione tym, że na
początku obciążał go znacznie bardziej niż planował.
P.G.