witek pisze:

>>> Odrzucenie spadku jest ryzykowane gdyż : 1) spadek może przejść na kogoś
>>> innego, komu zrobimy krzywdę,
>>
>> To ten ktoś inny też spadek odrzuci. Problem pojawić się może jedynie,
>> gdy odrzucić nie może, bo jest nieletni. Wtedy odrzucić musi za niego
>> sąd, co wymaga niestety nieco zachodu. Co prawda nieletni z założenia
>> przyjmuje spadek z dobrodziejstwem inwentarza, ale i tak pojawiają się
>> problemy z kosztami owego inwentarza. Jeśli wiadomo, że w spadku są
>> tylko długi, to lepiej po prostu odrzucić i nie mieć kłopotu.
>
> lub przyjac go zamiast zrzucac ciezar na wlasne dzieci. Czyli de facto
> na siebie, tylko ze jeszcze trudniej sie tego pozbyc.

No toż pisałem, że problem jest, gdy spadkobiercy są nieletni, bo sami
nie mogą odrzucić. :-(

>>> 2) wierzyciel może uznać że spadek
>>> odrzuciliśmy po to aby go pokrzywdzić
>> Zwykle właśnie po to się spadek odrzuca. :-)
>> (Choć to jest oczywiście efekt wtórny. Pierwotnym celem jest
>> niepokrzywdzenie samego siebie.)
> Mylicie wierzyciela spadkodawcy z wierzycielem spadkobiercy. Ten drugi
> wcale nie musi miec dlugów.

Ja nie mylę. :-)

>>> i będzie domagał uznana się
>>> bezskuteczności tej czynności.
>> Domagać się może. W zwykłej sytuacji nie ma najmniejszych szans na
>> zwycięstwo.
> Ma i to duże.
> Dwojka braci, jeden zadłużony po uszy odrzuca spadek po ojcu, zeby
> całość dostał brat.
> Nic z tego jak sie wierzyciele połapią.

Przykład jest nieadekwatny, bo w tym wątku rozmawiamy o sytuacji gdy to
nie spadkobierca, a spadkodawca był zadłużony. Wierzyciel nie ma
najmniejszych szans podważyć odrzucenia takiego spadku.

>>> Dlatego też najlepiej przyjmować spadek z dobrodziejstwem inwentarza.
>> A kto za to zapłaci? Jak wiadomo, że są tylko długi, to nie ma sensu się
>> bawić w inwentarz...
> jak wyzej, to zalezy komu sie zrzuca problem na barki.

No oczywiście. Najlepiej jak to wujek, którego nie lubimy. :-)

--
MiCHA