Pamietam, jak rodzice rozne raty za prl-u splacali na poczcie,
podbijajac kolejne blankiety ksiazeczki "kredytowej".
Gdy kredyt byl splacony, wybierali sie do pko i tam po podliczniu stanu
kredytu, albo doplacali jakies grosze, za opoznienia, albo (nawet)
kierowano ich do kasy, zeby odebrali nadplate.
Na poczatku lat 90-ych tez jeszcze nie bylo straszenia karami, minimalne
opoznienia owocowaly naliczeniem kilku zl dodatkowej wplaty.

Potem pojawil sie model kredytow zblizony do obslugi karty kredytowej
(ktora jest specyficznym produktem, rozniacym sie od kredytu ratalnego)
- dzien spoznienia i bank dowala z grubej rury czym moze, okladajac
drobne spoznienie niewspolmiernymi do przewinienia kosztami dodatkowymi.


Skad to sie wzielo?
czy za prl mielismy kompletnie wydumany system splat, pokazujacy jak w
panstwie socjalistycznym prowadzi sie bankowosc, w przeciwienstwie do
burzuazyjnych bankierow krwiopijcow?
Czy tez zgrubsza taka tolerancja byla wtedy norma ogolna i jeden czy dwa
dni sporadycznego opoznienia nigdzie nie wywolywaly az tak drastycznych
reakcji.

Czy system takich drakonskich kar dla sporadycznych opoznien jest w tej
chwili norma swiatowa?
Moze przyczyna jest komputeryzacja, umozliwiajaca blyskawiczna reakcje,
niemozliwa wczesniej przy recznej obsludze wszystkich procedur i
dokumentacji?

Co o tym myslicie? Jakies przemyslenia, wnioski, fakty z innych krajow
dla porownania?